پروستاتیت، تورم و التهاب غده پروستات است، غده ای در مردان به اندازه یک گردو که مستقیماً زیر مثانه قرار دارد. غده پروستات با تولید مایع (منی)، اسپرم را تغذیه و حمل می کند.
پروستاتیت اغلب باعث ادرار دردناک یا ناراحت میشود. علائم دیگرآن شامل درد در کشاله ران، ناحیه لگن یا اندام تناسلی و گاهی اوقات علائمی شبیه آنفولانزاست.
پروستاتیت، مردان را در هر سنی تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما در مردان ۵۰ ساله یا کمتر از آن شایع‌تر است. این وضعیت دلایل مختلفی دارد و گاهی اوقات علتش مشخص نمی‌شود. اگر پروستاتیت ناشی از عفونت باکتریایی باشد، معمولاً میشود آن را با آنتی‌بیوتیک درمان کرد.
بسته به علتش، پروستاتیت می‌تواند به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود و ممکن است به سرعت بهبود یابد، چه به خودی خود و چه با درمان. بعضی از انواع پروستاتیت ماه‌ها طول می‌کشد یا به اصطلاح عود می‌کند (پروستاتیت مزمن).
علائم پروستاتیت
علائم و نشانه‌های پروستاتیت می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن (دیسوریا)
مشکل در ادرار کردن، مثلا دفع قطره‌ای و یا اشکال در شروع ادرار
علائم و نشانه‌های آنفولانزا (مربوط به پروستاتیت باکتریایی)
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر درد لگن، ادرار سخت و دردناک یا انزال دردناک دارید، به پزشک مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، بعضی از انواع پروستاتیت می‌تواند باعث بدتر شدن عفونت یا ایجاد سایر مشکلات شود.
علل پروستاتیت چیست؟
پروستاتیت حاد باکتریایی اغلب توسط انواع رایج باکتری ایجاد و عفونتش زمانی شروع میشود که باکتری‌های موجود در ادرار به پروستات شما نشت کنند. برای درمان این عفونت از آنتی بیوتیک‌ها استفاده میشود. اگر این باکتری‌ها از بین نروند، پروستاتیت ممکن است عود کند یا درمانش دشوار شود (پروستاتیت باکتریایی مزمن).
آسیب عصبی در دستگاه ادراری تحتانی، که می‌تواند در اثر جراحی یا ضربه به آن ناحیه ایجاد شود، ممکن است به پروستاتیت کمک کند (که دیگر ناشی از عفونت باکتریایی نیست).
عوامل خطرآفرین پروستاتیت
این عوامل عبارتند از:
جوان یا میانسال بودن
سابقه ابتلا به پروستاتیت
داشتن عفونت در مثانه یا لوله مجاری ادرار
ضربه به لگن، مثل آسیب‌های ناشی از دوچرخه سواری یا اسب سواری
استفاده از سوند
داشتن اچ آی وی/ ایدز
انجام بیوپسی پروستات
عوارض پروستاتیت
عوارض پروستاتیت می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
عفونت باکتریایی خون (باکتریمی)
التهاب لوله پیچ خورده متصل به پشت بیضه (اپیدیدیمیت)
حفره چرکین در پروستات (آبسه پروستات)
ناهنجاری‌های منی و ناباروری، که می‌تواند همراه با پروستاتیت مزمن رخ دهد.
هیچ شواهد مستقیمی مبنی بر اینکه پروستاتیت می تواند منجر به سرطان پروستات شود وجود ندارد.
تشخیص پروستاتیت
برای تشخیص پروستاتیت، پزشک در مورد سابقه پزشکی و علائم شما سوال خواهد کرد. او همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد که احتمالاً شامل معاینه دیجیتال رکتوم هم خواهد بود.
آزمایشات تشخیصی اولیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایشات ادرار: پزشک شما ممکن است برای بررسی علائم عفونت، نمونه‌ای از ادرار شما را تست کند. او همچنین ممکن است نمونه ای از ادرارتان را به آزمایشگاه بفرستد تا تشخیص دهد که آیا عفونت دارید یا نه (نوار ادرار یا یوروفلومتری)
آزمایشات خون: پزشک شما ممکن است نمونه‌های خون شما را برای پیدا کردن علائم عفونت و سایر مشکلات پروستات بررسی کند.
ماساژ پروستات: در موارد نادر، پزشک ممکن است پروستات شما را ماساژ داده و ترشحات آن را آزمایش کند.
تست‌های تصویربرداری: در بعضی موارد، پزشک ممکن است سی‌تی‌اسکن از دستگاه ادراری و پروستات شما یا سونوگرافی پروستات شما را درخواست کند. تصاویر سی‌تی‌اسکن نسبت به اشعه ایکس ساده، اطلاعات دقیق‌تری ارائه می‌دهند.
بر اساس علائم و نتایج آزمایش، پزشک ممکن است به این نتیجه برسد که یکی از انواع پروستاتیت زیر را دارید:
پروستاتیت حاد باکتریایی
این نوع پروستاتیت، اغلب توسط انواع رایج باکتری ایجاد و عموماً به طور ناگهانی شروع میشود و علائم و نشانه‌های آنفولانزا مثل تب، لرز، تهوع و استفراغ را ایجاد می‌کند.
پروستاتیت باکتریایی مزمن
اگر آنتی بیوتیک‌ها باکتری‌های ایجاد کننده پروستاتیت را از بین نبرند، ممکن است عفونت‌های عود کننده با درمانی سخت را ایجاد کنند. در بین حملات پروستاتیت باکتریایی مزمن، ممکن است علائمی نداشته باشید یا فقط علائم جزئی داشته باشید.
پروستاتیت مزمن/ سندرم درد مزمن لگن
این نوع پروستاتیت (شایع ترین) توسط باکتری ایجاد نمی‌شود و اغلب نمی‌شود علت دقیقی را برایش شناسایی کرد. در بعضی مردان، علائم در طول زمان تقریباً ثابت می‌مانند و در بعضی دیگر، علائم با شدت کمتر و بیشتر بروز می‌کند.
پروستاتیت التهابی بدون علامت
این نوع پروستاتیت علائمی ایجاد نمی‌کند و معمولاً زمانی که تحت آزمایشات دیگر قرار می‌گیرید به طور تصادفی پیدا می شود. پروستاتیت التهابی نیازی به درمان ندارد.
درمان پروستاتیت
درمان پروستاتیت به علت اصلی آن بستگی دارد که می‌تواند یکی از موارد زیر باشد:
آنتی بیوتیک‌ها: مصرف آنتی بیوتیک‌ها رایج‌ترین درمان تجویز شده برای پروستاتیت است. پزشک داروی شما را بر اساس نوع باکتری که ممکن است باعث عفونت شما شود، انتخاب می کند.
اگر علائم شدید داشته باشید، ممکن است به آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی (IV) نیاز شود. احتمالاً باید به مدت چهار تا شش هفته آنتی بیوتیک‌های خوراکی مصرف کنید، اما ممکن است برای پروستاتیت مزمن یا عود کننده به درمان طولانی‌تری نیاز داشته باشید.
مسدود کننده‌های آلفا: این داروها به شل شدن گردن مثانه و فیبرهای عضلانی جایی که پروستات به مثانه وصل میشود، کمک می‌کند. این درمان ممکن است علائم شما مثل ادرار دردناک را کاهش دهد.
عوامل ضد التهابی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ممکن است شما را راحت‌تر کنند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی پروستاتیت
موارد زیر ممکن است بعضی از علائم پروستاتیت را کاهش دهد:
در وان آب گرم (حمام سیتز) بنشینید یا از یک پد گرم‌کننده استفاده کنید.
مصرف الکل، کافئین، و غذاهای تند یا اسیدی را محدود و یا از مصرف‌شان اجتناب کنید؛ چون می‌تواند مثانه شما را تحریک کند.
از فعالیت‌هایی که می‌تواند پروستات شما را تحریک کند، مثل نشستن طولانی مدت یا دوچرخه سواری خودداری کنید.
نوشیدنی‌های بدون کافئین فراوان بنوشید، چون باعث میشود که شما بیشتر ادرار کنید و این به دفع باکتری‌ها از مثانه کمک می‌کند.
درمان جایگزین
درمان‌های جایگزینی که برای کاهش علائم پروستاتیت امیدوار کننده هستند عبارتند از:
بایوفیدبک: یک متخصص بیوفیدبک از سیگنال‌های تجهیزات مانیتورینگ استفاده می‌کند تا به شما یاد بدهد که بعضی عملکردها و پاسخ‌های بدن خود را کنترل کنید، مثلا شل کردن عضلات.
طب سوزنی: این شامل وارد کردن سوزن‌های بسیار نازک به اعماق پوست، در نقاط خاصی از بدن شماست.
داروهای گیاهی و مکمل‌ها: هیچ مدرکی مبنی بر اینکه گیاهان و مکمل‌ها التهاب پروستات را بهبود می‌بخشند وجود ندارد، اگرچه بسیاری از مردان از آنها استفاده می‌کنند. بعضی از درمان‌های گیاهی برای پروستاتیت عبارتند از علف چاودار (سرنیلتون)، یک ماده شیمیایی موجود در چای سبز، پیاز و سایر گیاهان (کوئرستین) و همچنین عصاره گیاه نخل اره‌ای.
⚠️برای استفاده از روش‌ها و مکمل‌های درمان جایگزین، با پزشک خود مشورت کنید.
آماده شدن برای ملاقات با پزشک
می‌توانید با مراجعه به ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه خود شروع کنید، که ممکن است فوراً شما را به متخصص اختلالات مجاری ادراری و جنسی (متخصص اورولوژیست) ارجاع بدهد. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
علائم بیماری‌تان: حتی علائمی که ممکن است با اصل بیماری و زمان شروع آنها نامرتبط به نظر برسد.
اطلاعات شخصی کلیدی: از جمله استرس‌های اصلی یا بیماری‌های اخیرتان
تمام داروهای مصرفی‌تان: مثل ویتامین‌ها یا سایر مکمل‌ها و دوز آنها
سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.
در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را به همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعاتی را که به شما داده شده به خاطر بسپارید.
برای پروستاتیت، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:
چه چیزی احتمالاً باعث علائم من میشود؟
چه شرایط دیگری می‌تواند علت بیماری من باشد؟
به چه نوع آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟
چه درمانی را توصیه می‌کنید؟
آیا گزینه‌های درمانی دیگری وجود دارد؟
آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم در اختیار داشته باشم؟ چه وبسایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.
از پزشک خود انتظار چه سوالاتی دارید
پزشک شما احتمالاً از شما سؤالاتی می‌پرسد، از جمله:
