سرطان مثانه

سرطان مثانه (انگلیسی: Bladder Cancer) یک نوع سرطان شایع است که از سلول‌های مثانه شروع می‌شود که یک اندام عضلانی توخالی در قسمت پایین شکم است و ادرار را در خود ذخیره می‌کند.

سرطان مثانه اغلب در سلول‌هایی (سلول‌های اروتلیال) که داخل مثانه را پوشانده‌اند، شروع می‌شود؛ این سلول‌ها در کلیه‌ها و لوله‌های (حالب) که کلیه‌ها را به مثانه متصل می‌کنند، یافت می‌شوند. گرچه سرطان اوروتلیال می‌تواند در کلیه‌ها و حالب‌ها هم اتفاق بیفتد، اما در مثانه خیلی شایع‌تر است.

بیشتر سرطان‌های مثانه در مراحل اولیه که به شدت قابل درمان است، تشخیص داده می‌شوند. اما حتی سرطان‌های مثانه در مراحل اولیه هم می‌توانند بعد از درمان موفقیت آمیز عود کنند. به همین دلیل، افراد مبتلا به این سرطان، معمولاً برای سال‌ها بعد از درمان به آزمایش‌های پیگیری نیاز دارند.

 

علائم سرطان مثانه

علائم و نشانه‌های سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وجود خون در ادرار (هماچوری)، که ممکن است باعث شود ادرار قرمز روشن یا کولا رنگ به نظر برسد، اگرچه گاهی اوقات ادرار طبیعی است و وجود خون فقط با آزمایش تشخیص داده می‌شود.
• تکرر ادرار
• سوزش یا ادرار دردناک
• کمر درد

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر متوجه شدید که رنگ ادرار شما تغییر کرده و باعث نگرانی‌تان شده، با پزشک اورولوژی قرار ملاقات بگذارید تا آن را بررسی کند. همچنین در صورت داشتن علائم دیگری که شما را نگران می‌کند، با پزشک خود قرار مشورت کنید.

علل سرطان مثانه

سرطان مثانه زمانی شروع می‌شود که سلول‌های مثانه تغییراتی (جهش) در دی‌اِن‌اِی (DNA) خود ایجاد می‌کنند. دی‌اِن‌اِی یک سلول حاوی دستورالعمل‌هایی است که به کل سلول می‌گوید چه کاری انجام بدهد. وقتی سلول‌های سالم می‌میرند‌، تغییرات ایجاد شده، به سلول تغییر یافته می‌گویند که به سرعت تکثیر شود و به زندگی ادامه دهد. همین سلول‌های غیرطبیعی توموری را تشکیل می‌دهند که می‌تواند به بافت طبیعی بدن حمله کرده و آن را از بین ببرد. با گذشت زمان، سلول‌های غیرطبیعی می‌توانند جدا شده و در بدن پخش شوند (متاستاز).

انواع سرطان مثانه

انواع مختلف سلول‌های مثانه می‌توانند سرطانی شوند. بسته به سلول مثانه که در آن سرطان شروع شده، نوع سرطان ایجاد شده تعیین می‌شود و پزشکان از این اطلاعات برای تعیین اینکه کدام درمان برای شما بهتر است، استفاده می‌کنند.

انواع سرطان مثانه عبارتند از:

• کارسینوم اروتلیال
  کارسینوم اروتلیال که قبلاً کارسینوم سلول انتقالی نامیده می‌شد، در سلول‌های پوششی داخل مثانه رخ می‌دهد. سلول‌های اروتلیال زمانی که مثانه شما پر است منبسط  و زمانی که خالی است منقبض می‌شوند. همین سلول‌ها داخل حالب‌ها و مجرای ادرار را می‌پوشانند و می توانند دچار سرطان شوند. کارسینوم اروتلیال شایع‌ترین نوع سرطان مثانه در ایالات متحده است.

• سرطان سلولی فلسی
  کارسینوم سلول سنگفرشی با تحریک مزمن مثانه مثلا، در اثر عفونت یا استفاده طولانی مدت از سوند ادراری مرتبط است که از انواع نادر ِسرطان مثانه است. این بیماری در مناطقی از جهان که یک عفونت انگلی خاص (مثل شیستوزومیازیس) یکی از علل شایع عفونت مثانه است، بیشتر دیده می‌شود.

• آدنوکارسینوم
  آدنوکارسینوما در سلول‌هایی شروع می‌شود که غدد ترشح کننده مخاط در مثانه را می‌سازند و به ندرت رخ می‌دهد.

بعضی از سرطان‌های مثانه شامل بیش از یک نوع سلول هستند.

 

عوامل خطرآفرین سرطان مثانه

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش بدهند عبارتند از:

مصرف دخانیات: دخانیات در هر شکلی می‌تواند خطر ابتلا به سرطان مثانه را با تجمع مواد شیمیایی مضر در ادرار افزایش بدهد. وقتی سیگار می‌کشید، بدن شما مواد شیمیایی موجود در دود را پردازش و مقداری از آنها را بوسیله ادرار دفع می‌کند. این مواد شیمیایی مضر می‌توانند به پوشش مثانه آسیب برسانند و در نتیجه خطر ابتلا به سرطان را افزایش بدهند.

افزایش سن: خطر ابتلا به سرطان مثانه با افزایش سن بیشتر می‌شود. اگرچه این نوع سرطان ممکن است در هر سنی رخ بدهد، اما اکثر افرادی که به سرطان مثانه مبتلا می‌شوند، بالای ۵۵ سال سن دارند.

مردان: مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان مثانه هستند.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص: کلیه‌ها در فیلتر کردن مواد شیمیایی مضر (از جریان خون و انتقال آنها به مثانه) نقش کلیدی دارند. به همین دلیل، تصور می‌شود که قرار گرفتن در اطراف بعضی از مواد شیمیایی ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش بدهد. مواد شیمیایی مرتبط با خطر سرطان مثانه شامل آرسنیک و مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت رنگ، لاستیک، چرم، منسوجات و محصولات رنگ است.

درمان سرطان قبلی: درمان با داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهد. افرادی که برای سرطان قبلی تحت پرتو درمانی (در ناحیه لگن) قرار گرفته‌اند، برای ابتلا به سرطان مثانه در معرض خطر بیشتری هستند.

التهاب مزمن مثانه: عفونت‌های مزمن یا مکرر و یا التهاب مثانه (سیستیت)، مثلا به دلیل استفاده طولانی مدت از سوند ادراری، ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانهء سلول سنگفرشی را افزایش بدهند. در بعضی از مناطق جهان، کارسینوم سلول سنگفرشی با التهاب مزمن مثانهء ناشی از عفونت انگلی معروف به شیستوزومیازیس مرتبط است.

سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان: اگر قبلا سرطان مثانه داشته‌اید، احتمال ابتلای مجدد شما به آن زیاد است. اگر یکی از خویشاوندان خونی شما، والدین، خواهر و برادر یا فرزندتان، سابقه سرطان مثانه را داشته باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری در شما بالا برود، اگرچه وجود سرطان مثانه در بین خانواده‌ها نادر است. سابقه خانوادگی سندرم لینچ (HNPCC)، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را در سیستم ادراری و همچنین در روده بزرگ، رحم، تخمدان‌ها و سایر اندام‌ها افزایش بدهد.

جلوگیری از بروز سرطان مثانه

اگرچه هیچ راه تضمینی برای پیشگیری از سرطان مثانه وجود ندارد، اما می‌شود اقداماتی را برای کمک به کاهش این خطر انجام داد. برای مثال:

سیگار نکشید: و اگر می کشید، با پزشک خود در مورد طرحی برای کمک به ترک سیگار صحبت کنید. گروه‌های حمایتی، داروها و روش‌های دیگر ممکن است به شما در ترک سیگار کمک کنند.

در مورد مواد شیمیایی احتیاط کنید: اگر با مواد شیمیایی کار می‌کنید، تمام دستورالعمل‌های ایمنی را دنبال کنید تا در تماس مستقیم با آنها قرار نگیرید.

انواع میوه‌ها و سبزیجات را انتخاب کنید: یک رژیم غذایی غنی از انواع میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ داشته باشید. آنتی اکسیدان‌های موجود در میوه‌ها و سبزیجات می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند.

 

تشخیص سرطان مثانه

آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استفاده از یک اسکوپ برای بررسی داخل مثانه (سیستوسکوپی): برای انجام سیستوسکوپی، پزشک یک لوله کوچک و باریک (سیستوسکوپ) را از طریق مجرای ادرار شما وارد بدن‌تان می‌کند. سیستوسکوپ یک عدسی دارد که به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه شما را ببیند و آنها را برای علائم بیماری بررسی کند. سیستوسکوپی را می‌شود در مطب پزشک یا در بیمارستان انجام داد.

برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی): در طول سیستوسکوپی، پزشک ممکن است ابزار خاصی را از داخل مثانه عبور دهد تا برای آزمایش، نمونه‌ای از سلول‌ها (بیوپسی) را بردارد. این روش گاهی اوقات برداشتن نمونه تومور مثانه از طریق مجرای ادرار (TURBT) نامیده می‌شود؛ این روش همچنین می‌تواند برای درمان سرطان مثانه هم استفاده شود.

بررسی نمونه ادرار (سیتولوژی ادرار): نمونه‌ای از ادرار در زیر میکروسکوپ تجزیه می‌شود تا سلول‌های سرطانی در روشی به نام سیتولوژی ادرار مورد بررسی قرار بگیرند.

آزمایشات تصویربرداری: آزمایش‌های تصویربرداری، مثل توموگرافی کامپیوتری (CT)، سونوگرافی مثانه، اوروگرام یا پیلوگرام رتروگراد، به پزشک اجازه می‌دهد تا ساختارهای دستگاه ادراری را بررسی کند.

در طول سی تی اوروگرام، یک رنگ کنتراست که به ورید دست شما تزریق می‌شود، در نهایت به کلیه‌ها، حالب‌ها و مثانه سرازیر می‌شود. تصاویر اشعه ایکس گرفته شده در طول آزمایش، نمای دقیقی از دستگاه ادراری ارائه می‌دهد که به پزشک کمک می‌کند تا مناطقی را که ممکن است سرطانی باشد، شناسایی کند.

پیلوگرام رتروگراد یک آزمایش اشعه ایکس است که برای مشاهده دقیق دستگاه ادراری فوقانی استفاده می‌شود. در طول این آزمایش، پزشک یک لوله نازک (سوند) را از طریق مجرای ادرار به مثانه وارد می‌کند تا رنگ کنتراست را به حالب‌های شما تزریق کند. بعد در حالی که تصاویر اشعه ایکس گرفته می‌شود، رنگ به کلیه‌های شما می‌رسد.

تعیین وسعت سرطان

بعد از تأیید ابتلا به سرطان مثانه، پزشک ممکن است برای تعیین اینکه آیا سرطان شما به غدد لنفاوی یا سایر نواحی بدن شما گسترش یافته یا نه، آزمایش‌های بیشتری را توصیه کند، از جمله:

• سی‌تی‌اسکن
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
• اسکن استخوان
• اشعه ایکس قفسه سینه

پزشک شما از اطلاعات این روش‌ها برای تعیین حدود پیشرفتگی سرطان استفاده می‌کند که مراحل این پیشروی با اعداد رومی از 0 تا IV نشان داده می‌شود. پایین‌ترین مراحل نشان دهنده سرطان در محدوده لایه های‌داخلی مثانه است که آنقدر رشد نکرده تا دیواره عضلانی مثانه را تحت تاثیر قرار بدهد. بالاترین مرحله، یعنی مرحله IV، نشان دهنده سرطانی است که به غدد لنفاوی یا اندام‌های مناطق دوردست بدن گسترش یافته است.

درجه سرطان مثانه

سرطان‌های مثانه بیشتر بر اساس نحوه ظاهر شدن سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ طبقه بندی می‌شوند. این به عنوان درجه شناخته می‌شود و پزشک شما ممکن است سرطان مثانه را به عنوان درجه پایین یا درجه بالا توصیف کند:

سرطان مثانه با درجه پایین:

این نوع سرطان دارای سلول‌هایی است که از نظر ظاهر و سازماندهی به سلول‌های طبیعی (به خوبی تمایز یافته) نزدیکتر هستند. تومور با درجه پایین معمولاً رشد کندتری دارد و نسبت به تومورهای درجه بالا کمتر به دیواره عضلانی مثانه حمله می‌کند.

سرطان مثانه با درجه بالا:

این نوع سرطان دارای سلول‌هایی است که بدون هیچ شباهتی به بافت‌های طبیعی، ظاهر غیرطبیعی و تفاوت‌های ضعیفی دارند. تومور درجه بالا نسبت به تومورهای درجه پایین به شدت بیشتر رشد می‌کند و ممکن است به دیواره عضلانی مثانه و سایر بافت‌ها و اندام‌ها سرایت کند.

 

درمان سرطان مثانه

گزینه‌های درمانی این نوع سرطان به عوامل مختلفی از جمله نوع، درجه و مرحله پیشرفت سرطان بستگی دارد که به همراه سلامت کلی و ترجیحات درمانی شما در نظر گرفته می‌شود. درمان سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی: برای حذف سلول‌های سرطانی

شیمی درمانی مثانه: برای درمان سرطان‌هایی که به پوشش مثانه محدود می‌شوند اما خطر عود یا پیشرفت به مرحله بالاتر را دارند. شیمی درمانی برای کل بدن (شیمی درمانی سیستمیک): برای افزایش شانس درمان در فردی که جراحی برای برداشتن مثانه دارد، یا به عنوان یک درمان اولیه در زمانی که جراحی گزینه مناسبی نیست بکار می‌رود.

پرتودرمانی: برای از بین بردن سلول‌های سرطانی و یا اغلب به عنوان یک درمان اولیه زمانی که جراحی گزینه مناسب یا مطلوبی نیست، بکار می‌رود.

ایمونوتراپی: برای تحریک سیستم ایمنی بدن بمنظور مبارزه با سلول‌های سرطانی، چه در مثانه و چه در سراسر بدن، مناسب است.

درمان هدفمند: برای درمان سرطان پیشرفته در زمانی که سایر درمان‌ها کمکی نکرده‌اند، مناسب است.

در بعضی شرایط ممکن است ترکیبی از رویکردهای درمانی توسط پزشک و اعضای تیم مراقبت شما توصیه شود.

 

جراحی سرطان مثانه

رویکردهای جراحی سرطان مثانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

برداشتن تومور مثانه از طریق مجرای ادرار (TURBT): روشی است برای تشخیص سرطان مثانه و حذف سرطان‌های محدود به لایه‌های داخلی مثانه، یعنی آنهایی که هنوز جزو سرطان‌های مهاجم عضلانی نیستند. در طول این عمل، جراح یک حلقه سیم الکتریکی را از طریق سیستوسکوپ به مثانه وارد می‌کند که جریان الکتریکی ِآن برای بریدن یا سوزاندن سلول‌های سرطانی بکار می‌رود. همچنین ممکن است از لیزر پرانرژی استفاده شود.

چون پزشکان این روش را از طریق مجرای ادرار انجام می‌دهند، هیچ بریدگی (برشی) در شکم خود نخواهید داشت.

به عنوان بخشی از روش TURBT، پزشک ممکن است یک نوبت تزریق داروی کشنده سرطان (شیمی درمانی) به مثانه را توصیه کند تا سلول‌های سرطانی باقیمانده را از بین ببرد و از عود سرطان جلوگیری کند. این دارو برای مدتی در مثانه شما باقی می‌ماند و بعد تخلیه می‌شود.

سیستکتومی:  یک عمل جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از مثانه است. در طی یک سیستکتومی جزئی، جراح شما تنها بخشی از مثانه را که حاوی یک تومور سرطانی است برمی‌دارد. سیستکتومی رادیکال عملی است برای برداشتن کل مثانه و غدد لنفاوی اطراف. در مردان، سیستکتومی رادیکال معمولاً شامل برداشتن پروستات و وزیکول‌های منی و در زنان، ممکن است شامل برداشتن رحم، تخمدان‌ها و بخشی از واژن است.

سیستکتومی رادیکال را می‌شود از طریق یک برش در قسمت تحتانی شکم یا با چندین برش کوچک با استفاده از جراحی رباتیک انجام داد. در طول جراحی رباتیک، جراح پشت کنسول در نزدیکی بیمار می‌نشیند و از کنترل‌های دستی برای حرکت دقیق ابزارهای جراحی رباتیک استفاده می‌کند.

بازسازی یک مثانه جدید: بعد از سیستکتومی رادیکال، جراح باید راه جدیدی برای خروج ادرار از بدن شما ایجاد کند (راه انحرافی) که یکی از این گزینه‌ها، بازسازی مثانه است. جراح بوسیله قطعه‌ای از روده شما، یک مخزن کروی شکل بعنوان مثانه جدید ایجاد می‌کند که در داخل بدن شما قرار می‌گیرد و به مجرای ادرارتان متصل می‌شود. مثانه جدید به اکثر افراد اجازه می دهد تا به طور طبیعی ادرار کنند. تعداد کمی از افراد در تخلیه مثانه جدید مشکل دارند و ممکن است بصورت دوره‌ای نیاز به سوند (برای تخلیه تمام ادرار از مثانه جدید) داشته باشند.

مجرای ایلئال: برای این نوع انحراف ادرار، جراح با استفاده از قطعه ای از روده‌تان، یک لوله (مجرای روده‌ای) ایجاد می‌کند که این لوله از حالب‌ها (که کلیه‌ها را تخلیه می‌کند)، به سمت خارج از بدن شما می‌رود؛ یعنی جایی که ادرار به درون کیسه اروستومی که آن را می‌پوشید (روی شکم‌)، تخلیه می‌شود.

مخزن ادرار قاره‌ای: در طول این نوع روش انحراف ادرار، جراح از بخشی از روده‌تان برای ایجاد یک کیسه کوچک در داخل بدن بعنوان مخزن ادرار، استفاده می‌کند. شما هر روز چند بار با استفاده از سوند ادرار را از درون این مخزن و از طریق سوراخی که در شکم‌تان ایجاد شده، تخلیه می‌کنید.

شیمی درمانی

درشیمی درمانی داروهایی استفاده می‌شود که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد. روش شیمی درمانی برای سرطان مثانه معمولاً شامل دو یا چند داروی شیمیایی است که به صورت ترکیبی و به روش‌های زیر استفاده می‌‌شوند:

• از طریق ورید (داخل وریدی)
  شیمی درمانی داخل وریدی اغلب قبل از جراحی ِبرداشتن مثانه و برای افزایش شانس درمان سرطان استفاده می‌شود. همچنین ممکن است از شیمی درمانی برای کشتن سلول‌های سرطانی که ممکن است بعد از جراحی هنوز در بدن مانده باشند، استفاده شود. در شرایط خاص، شیمی درمانی ممکن است با پرتودرمانی ترکیب شود.

• وارد کردن مستقیما دارو به مثانه
  در این روش، لوله‌ای از طریق مجرای ادرار مستقیماً به مثانه وارد می‌شود و قبل از تخلیه ادرار، داروی شیمیایی برای مدت زمان معینی در آنجا قرار می‌گیرد. می‌شود از این روش به عنوان درمان اولیه برای سرطان سطحی مثانه استفاده کرد، جایی که سلول‌های سرطانی فقط پوشش مثانه را تحت تأثیر قرار داده‌اند (نه بافت عضلانی عمیق‌تر را).

پرتو درمانی سرطان مثانه

پرتودرمانی از پرتوهای انرژی پرقدرت مثل اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند که برای سرطان مثانه معمولاً از دستگاهی ارائه می‌شود که در اطراف بدن حرکت و پرتوهای انرژی را به نقاط دقیق آن ارسال می‌کند.

گاهی اوقات برای درمان سرطان مثانه در شرایط خاص، پرتودرمانی با شیمی درمانی ترکیب می‌شود؛ مثل زمانی که جراحی گزینه مناسب یا مطلوبی نیست.

 

ایمونوتراپی سرطان مثانه

یک درمان دارویی است که به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا با سرطان مبارزه کند. ایمونوتراپی را می‌شود به روش‌های زیر انجام داد:

• مستقیماً وارد مثانه می‌شود (درمان داخل مثانه‌ای)
  ایمونوتراپی داخل مثانه ممکن است بعد از TURBT برای سرطان‌های کوچک مثانه که هنوز به لایه‌های عضلانی عمیق‌تر مثانه نرسیده، توصیه شود. این درمان از باسیل کالمت گورین استفاده می‌کند که به عنوان واکسنی برای محافظت در برابر سل ساخته شده است. این باسیل باعث واکنش سیستم ایمنی می‌شود تا سلول‌های مبارزه کننده با میکروب را به سمت مثانه هدایت کند.

• از طریق ورید (داخل وریدی)
  ایمونوتراپی را می‌شود به صورت داخل وریدی برای درمان سرطان مثانه پیشرفته یا سرطان عود یافته بعد از درمان اولیه، انجام داد. چندین داروی ایمونوتراپی در دسترس است که به سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و با آنها مبارزه کند.

 

درمان هدفمند سرطان مثانه

داروهای درمان هدفمند بر روی ضعف‌های خاص موجود در سلول‌های سرطانی تمرکز می‌کنند. با هدف قرار دادن این نقاط ضعف، درمان‌های دارویی هدفمند می‌توانند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شوند. ممکن است سلول‌های سرطانی قبلا آزمایش شوند تا معلوم شود که آیا درمان هدفمند برای‌شان مؤثر هست یا خیر.

در صورتی که سایر درمان‌ها کمکی نکرده باشند، درمان هدفمند ممکن است گزینه‌ای برای درمان سرطان پیشرفته مثانه باشد.

نگهداری از مثانه

در شرایط خاص، افراد مبتلا به سرطان مهاجم عضلانی مثانه که نمی‌خواهند برای برداشتن مثانه تحت عمل جراحی قرار بگیرند، ممکن است ترکیبی از درمان‌ها را امتحان کنند. این رویکرد که به عنوان درمان سه‌گانه شناخته می‌شود، ترکیبی از TURBT، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است.

ابتدا، جراح شما یک روش TURBT را انجام می‌دهد به این خاطر که تا آنجا که ممکن است سرطان را از مثانه شما خارج و در عین حال عملکرد مثانه را حفظ کند. پس از TURBT، شما تحت یک رژیم شیمی درمانی همراه با پرتودرمانی قرار می‌گیرید.

اگر پس از انجام درمان تریمودالیته، تمام سرطان از بین نرفته باشد یا سرطان مهاجم عضلانی دوباره برگردد، پزشک ممکن است سیستکتومی رادیکال را توصیه کند.

بعد از درمان سرطان مثانه

سرطان مثانه حتی بعد از درمان موفقیت آمیز ممکن است عود کند. به همین دلیل، افراد مبتلا به سرطان مثانه تا سال‌ها بعد از درمان موفقیت‌آمیز به آزمایش‌های بعدی نیاز دارند. اینکه چه آزمایشاتی و چند وقت یکبار انجام می‌دهید بستگی به نوع سرطان مثانه شما و نحوه درمان آن و سایر عوامل دارد.

به طور کلی، در چند سال اول پس از درمان سرطان مثانه پزشکان آزمایشاتی را برای بررسی داخل مجرای ادرار و مثانه (سیستوسکوپی) هر سه تا شش ماه توصیه می‌کنند. بعد از چند سال نظارت و عدم تشخیص عود سرطان، ممکن است تنها یک بار در سال نیاز به معاینه سیستوسکوپی داشته باشید. پزشک شما ممکن است آزمایش‌های دیگری را هم در فواصل منظم توصیه کند.

افراد مبتلا به سرطان‌های تهاجمی ممکن است تحت آزمایش‌های مکرر و کسانی که سرطان‌هایی با درجه تهاجمی کمتر دارند ممکن است کمتر تحت آزمایش قرار بگیرند.

مقابله و حمایت

زندگی با این نگرانی که سرطان مثانه شما ممکن است عود کند می‌تواند این احساس را در شما ایجاد کند که گویی کنترل چندانی بر آینده خود ندارید. اما در حالی که هیچ راهی برای اطمینان از عدم عود سرطان مثانه وجود ندارد، می‌توانید اقداماتی را برای مدیریت استرس خود انجام دهید.

با گذشت زمان خواهید یافت که چه چیزی برای شما مفید است، اما تا آن زمان می‌توانید:

• برنامه‌ای از آزمایشات بعدی را دریافت کنید و به هر قرار ملاقات بروید: وقتی که درمان سرطان مثانه را تمام کردید، از پزشک خود بخواهید تا برنامه‌ای شخصی در زمینه آزمایشات پیگیری‌تان ایجاد کند. قبل از هر معاینه سیستوسکوپی بعدی، مسلما کمی اضطراب خواهید داشت، چون ممکن است از بازگشت سرطان بترسید یا نگران معاینات ناخوشایند مربوطه باشید. اما اجازه ندهید اینها شما را از رفتن به قرار ملاقاتتان باز دارند. در عوض، راه‌هایی برای کنار آمدن با نگرانی‌های‌تان برنامه‌ریزی کنید. افکار خود را در یک مجله بنویسید، با یک دوست صحبت کنید یا از تکنیک‌های آرامش‌بخش مثل مدیتیشن استفاده کنید.
• از خود مواظبت کنید تا در صورت بازگشت سرطان آمادگی مبارزه با آن را داشته باشید: با تنظیم رژیم غذایی خود به شکلی که حاوی مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل باشد، مراقب خود باشید. در بیشتر روزهای هفته حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید تا با احساس آرامش از خواب بیدار شوید.

با سایر افراد مبتلا به سرطان مثانه صحبت کنید: با این افراد که همان ترس‌هایی را که شما احساس می‌کنید تجربه کرده‌اند، ارتباط برقرار کنید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

اگر علائمی مثل مشاهده خون در ادرار، شما را نگران کرده با پزشک خانواده خود مشورت کنید. او ممکن است آزمایش‌ها و روش‌هایی را برای بررسی علائم و نشانه‌های شما پیشنهاد کند. اگر پزشک مشکوک باشد که شما ممکن است سرطان مثانه داشته باشید، ممکن است به یک پزشک متخصص در درمان بیماری‌ها و شرایط دستگاه ادراری (اورولوژیست) و در بعضی موارد، ممکن است به متخصصان دیگری که سرطان را درمان می‌کنند (انکولوژیست) ارجاع‌تان بدهد.

از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای انجام درمان لازم است، ایده خوبی است که قبل از ویزیت شدن آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا آماده شوید و یا اینکه چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید:

• از هر نوع محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید: وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائم خود را یادداشت کنید: حتی علائمی را که به نظر می‌رسد بی ارتباط با این جلسه ویزیت است، بنویسید.
• اطلاعات شخصی کلیدی خود را یادداشت کنید: از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
• داروهای مصرفی خود را فهرست کنید: تمام داروها، ویتامین‌ها یا مکمل‌های مصرفی و دوز آنها را بنویسید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود: گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار کاری دشوار است. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است چیزی را که بعدا فراموش می‌کنید به خاطرتان بیاورد.
• فهرست کردن سوالات: برای پرسیدن سوالات خود از دکتر آنها را کامل بنویسید، چون اینکار می تواند به شما کمک کند از زمان خود با پزشک خود نهایت استفاده را ببرید.

برای سرطان مثانه، برخی از سوالات اساسی که باید پرسید عبارتند از:

• آیا من سرطان مثانه دارم یا ممکن است علائم من ناشی از بیماری دیگری باشد؟
• سرطان من در چه مرحله‌ای است؟
• آیا به آزمایش‌های زیادی نیاز دارم؟
• گزینه‌های درمانی من چه هستند؟
• آیا هیچ درمانی می‌تواند سرطان مثانه من را ریشه‌کن کند؟
• خطرات بالقوه هر درمان چیست؟
• آیا درمانی وجود دارد که فکر می‌کنید برای من بهترین است؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می‌دهد؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که برای من تجویز می‌کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وبسایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
• چه چیزی تعیین می‌کند که آیا باید برای ویزیت بعدی برنامه‌ریزی کنم یا نه؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که برایتان پیش می‌آید تردید نکنید.

از پزشک خود انتظار چه سوالاتی داشته باشید

پزشک‌تان هم احتمالاً سؤالاتی از شما می‌پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها می‌تواند وقت ملاقات شما را برای موارد دیگری که لازمست به آنها بپردازید، حفظ می‌کند. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• اولین بار چه زمانی علائم این بیماری را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟