در بخش اول این مقاله عوامل و دلایل اختلال نعوظ را بررسی کردیم و در بخش دوم و بخش سوم(پایانی) به برخی راه های درمان این مشکل می پردازیم.
طب سوزنی، نوعی درمان سنتی چینی است که در آن سوزن‌ها به پوست نقاط خاصی از بدن وارد می‌شوند که به آن نقاط، آکوپوینت می‌گویند. اعتقاد بر این است که طب سوزنی، مبتنی بر تحریک عصبی و متعاقب آن، آزاد شدن میانجی‌های عصبی است.
اینکه طب سوزنی چگونه در درمان اختلال نعوظ نقش دارد، معلوم نیست. مطالعات کمی در مورد کارایی آن وجود دارد و اغلب آن‌ها نیز ناتمام مانده‌اند. یک بازبینی در سال 2019 نشان می‌دهد که طب سوزنی ممکن است به درمان اختلال نعوظ ناشی از اختلالات روانشناختی کمک کند.
در صورت تمایل به طب سوزنی، به دنبال متخصص معتبری باشید که از سوزن‌های یک‌بار مصرف استفاده کند و برای دورریزی و ضدعفونی کردن سوزن‌ها از دستورالعمل‌های سازمان غذا و دارو (FDA) پیروی کند. دربارۀ کاربرد طب سوزنی در درمان اختلال نعوظ، بیشتر تحقیق کنید.
ماساژ پروستات که نوعی ماساژ درمانی است، ممکن است برای اختلال نعوظ به کار رود. ماساژ پروستات اغلب در کنار سایر روش‌های درمانی کاربرد دارد.
در ماساژ پروستات، پزشک برای افزایش جریان خون در آلت تناسلی شما، بافت های داخل و اطراف کشالۀ ران را ماساژ می‌دهد. ممکن است چند بار در هفته ماساژ نیاز باشد. دورۀ زمانی ماساژ به علائم شما بستگی دارد. تاکنون تنها مطالعات کمی پیرامون ماساژ پروستات و اثربخشی آن صورت گرفته است. به کمک این راهنمای کوتاه، نکاتی در مورد شناسایی متخصصان مناسب و دیگر موارد مرتبط کسب کنید.
برای افرادی که به دنبال روش‌های طبیعی برای درمان اختلال نعوظ خود هستند، انتخاب‌های متعددی وجود دارد. یکی از موارد بالا یا حتی ترکیبی از آن‌ها را امتحان کنید. روش‌های درمانی مانند طب سوزنی و ماساژ، حتی می‌توانند با ویاگرا و سایر داروهای مرسوم همراه شوند. دربارۀ تغییر سبک زندگی و نقش آن در درمان اختلال نعوظ، بیشتر تحقیق کنید.
در مواردی که داروها موثر نیستند، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. دو روند درمانی برای این منظور وجود دارد: ایمپلنت‌گذاری و جراحی عروق.
ایمپلنت یا پروتز آلت تناسلی، می‌تواند درون آلت جای گیرد. دو نوع مختلف از آن وجود دارد. ایمپلنت بادی به شما اجازه می‌دهد که از یک پمپ برای حجیم‌تر کردن آلت تناسلی خود استفاده کنید، در حالی که ایمپلنت انعطاف‌پذیر به شما اجازه می‌دهد تا وضعیت آلت خود را به صورت دستی تنظیم کنید.
جراحی عروق، شریان‌هایی که احتمالاً مسدود شده‌اند ترمیم می‌کند. اینگونه می‌توان به بازگشت جریان خون کافی به آلت تناسلی کمک کرد. مردان جوان‌تر معمولاً کاندید‌های بهتری برای این نوع جراحی‌ها هستند.
هر جراحی، مزایا و معایبی دارد. اگر تصمیم دارید برای اختلال نعوظ تحت عمل جراحی قرار بگیرید، حتماً این موارد را با پزشک خود در میان بگذارید. ایمپلنت‌های آلت را در این راهنما بررسی کنید، با نحوۀ جای‌گذاری آن‌ها آشنا شوید و میزان بهبود حاصل از آن‌ها را درک کنید.
اختلال نعوظ و دیابت می‌توانند همزمان پدید آیند. در واقع، ریسک ابتلا به اختلال نعوظ در مردانی که دیابت دارند، تقریباً 50 درصد است (بر اساس منابع موثق). اما چه توجیهی دارد؟
دیابت بر کیفیت پردازش گلوکز در بدن تأثیر می‌گذارد. وقتی گلوکز به درستی ذخیره نشود، گلوکز اضافی در خون شما باقی می‌ماند که منجر به افزایش قند خون می‌شود. دو نوع اصلی از دیابت وجود دارد: دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2.
مقادیر بالای قند خون می‌تواند به رگ‌های خونی و اعصاب آسیب بزند. این آسیب می‌تواند به رگ‌های خونی و اعصاب واقع در اطراف آلت تناسلی نیز وارد شود و منجر به اختلال در ایجاد یا حفظ نعوظ شود.
اگر مبتلا به دیابت هستید، باید به پزشک خود مراجعه کنید تا قند خون شما کنترل شود. این امر مانع از آسیب‌هایی می‌شود که منجر به اختلال نعوظ خواهد شد. دربارۀ رابطۀ بین اختلال نعوظ و دیابت نوع 2 ، تحقیق کنید.
عوامل خطرساز زیادی وجود دارد که ممکن است احتمال ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش دهند. این عوامل خطرساز غالباً با جریان خون آلت و گردش خون کلی مرتبط هستند. سایر عوامل خطرساز شامل آسیب‌های فیزیکی می‌شوند.
یک عامل خطرساز مهم برای ابتلا به اختلال نعوظ، افزایش سن است. هر چه پیرتر می‌شوید، ممکن است دریابید که ایجاد نعوظ یا حفظ آن برایتان دشوارتر شده است. همچنین ممکن است متوجه شوید که برای ایجاد نعوظ به تحریک مستقیم قوی‌تری نیاز دارید.
دیگر عوامل خطرساز برای ابتلا به اختلال نعوظ عبارتند از:
حدود 30 میلیون مرد آمریکایی مبتلا به اختلال نعوظ هستند. شیوع این اختلال با مسن‌تر شدن، افزایش می‌یابد. تخمین زده می‌شود که با عبور از هر دهۀ زندگی، 10 درصد مردان بیشتری درگیر اختلال نعوظ خفیف یا جزئی می‌شوند (به عنوان مثال، 60 درصد از مردان در دهۀ شصت زندگی‌شان). با این حال، اختلال نعوظ در مردان جوان‌تر نیز می‌تواند رخ دهد.
یک مطالعه نشان داد که 1 نفر از هر 4 مردی که به دنبال اولین روش درمانی برای اختلال نعوظ خود هستند، کمتر از 40 سال سن دارد. برای این مردان جوان در مقایسه با مردان مسن‌تر، ارتباط معنا‌داری بین مصرف سیگار، مواد مخدر و اختلال نعوظ وجود داشت. در نتیجه، سبک زندگی یک عامل مهم برای ابتلا به اختلال نعوظ در مردان جوان‌تر است.
اگرچه خطر ابتلا به اختلال نعوظ با مسن‌تر شدن افزایش می‌یابد اما بروز آن حتمی نیست. به طور کلی، هرچه بدن سالم‌تری داشته باشید، عملکرد جنسی شما نیز بهتر خواهد بود. دربارۀ مسن‌تر شدن و اختلال نعوظ، بیشتر بخوانید.
در بسیاری از موارد، شما می‌توانید اختلال نعوظ خود را بهبود ببخشید. داروها و درمان‌های زیادی وجود دارند. برخی از دستگاه‌ها مانند پمپ‌های خلاء نیز می‌توانند کمک کنند تا موقتاً علائم خود را کنترل کنید و قادر شوید به رابطۀ جنسی خود ادامه دهید.برنامۀ درمانی شما به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند شدت اختلال و تعیین بیماری زمینه‌ای ایجاد کنندۀ این اختلال (در صورت وجود). پزشک برای توضیح نکات مثبت و منفی هر روش درمانی، از نزدیک با شما در ارتباط خواهد بود.
باید به یاد داشته باشید که اختلال نعوظ، یک بیماری شایع است. اگر علائم این اختلال را دارید، باید در اسرع وقت آن‌ها را با پزشک خود در میان بگذارید. به این ترتیب، پزشک می‌تواند علل زمینه‌ای را کنار گذاشته و یک برنامۀ درمانی مناسب را شروع کند.
اقدامات مختلفی برای پیشگیری از اختلال نعوظ وجود دارد. بسیاری از این اقدامات شامل تغییراتی در سبک زندگی و سالم‌تر کردن آن است. به این صورت، نه تنها از اختلال نعوظ پیشگیری می‌شود، بلکه سلامت عمومی شما نیز ارتقا می‌یابد.
برای پیشگیری از اختلال نعوظ، توصیه‌های زیر را دنبال کنید:
همچنین باید معاینات منظم خود را ادامه دهید. پزشک، موارد مهم بالینی مانند فشار خون و سطح کلسترول را بررسی خواهد کرد. اینگونه می‌توان بیماری‌هایی که احتمالاً منجر به اختلال نعوظ خواهند شد، در سریع‌ترین فرصت شناسایی و درمان کرد.
