اختلال نعوظ(ED) ، ناتوانی در ایجاد یا حفظ حالت نعوظ به مدت کافی هنگام مقاربت جنسی است. گاهی از آن به عنوان ضعف جنسی یاد می‌شود، اگرچه این اصطلاح امروزه کمتر استفاده می‌شود.اختلال نعوظ موقت، نادر نیست. بسیاری از مردان، هنگام استرس آن را تجربه می‌کنند. با این وجود، اختلال مداوم می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری باشد که نیاز به درمان دارد. همچنین می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات عاطفی یا ارتباطی باشد که ممکن است لازم باشد توسط یک متخصص برطرف شود.
اختلال نعوظ می‌تواند ناشی از اختلال در هر مرحله از فرآیند نعوظ باشد. نعوظ، نتیجۀ افزایش جریان خون در آلت تناسلی شما است. جریان خون معمولاً توسط افکار جنسی یا تماس مستقیم با آلت تناسلی شما افزایش می‌یابد.
هنگامی که یک مرد دچار هیجان جنسی می‌شود، عضلات آلت تناسلی مرد شل می‌شوند. این موضوع، امکان افزایش جریان خون از طریق شریان‌های آلت تناسلی را فراهم کرده و دو محفظۀ درون آلت تناسلی را پر می‌کند. با پر شدن محفظه‌ها از خون، آلت تناسلی مرد سفت و محکم می‌شود.
نعوظ زمانی پایان می‌یابد که این عضلات منقبض شده و خون انباشته شده از وریدهای آلت تناسلی خارج شود.
علل احتمالی زیادی برای اختلال نعوظ وجود دارد و می‌تواند شامل دلایل عاطفی و جسمانی باشد. علل شایع آن عبارتند از:
بیماری‌های قلبی عروقی
دیابت
هایپرتانسیون یا فشار خون بالا
کلسترول بالا
چاقی
کم بودن تستسترون یا عدم تعادل هورمون‌های دیگر
بیماری‌های کلیه
سن بالا
استرس
اضطراب
افسردگی
مشکلات رابطۀ جنسی
داروهای تجویزی خاص مانند داروهای مورد استفاده برای درمان فشار خون بالا یا افسردگی
اختلالات خواب
مصرف مواد مخدر
مصرف بیش از حد الکل
مصرف محصولات دودناک
بیماری‌های خاص مانند پارکینسون یا فلج چندگانه (MS)
آسیب‌دیدگی ناحیۀ لگنی در اثر ضربه یا جراحی
بیماری پیرونی (Peyronie) که باعث ایجاد بافت اسکار در آلت تناسلی می‌شود.
اختلال نعوظ می‌تواند تنها توسط یکی از این عوامل یا ترکیبی از آن‌ها ایجاد شود. به همین خاطر، شما باید با پزشک خود مشورت کنید تا آن‌ها بتوانند بیماری‌های زمینه‌ای شما را رد یا در صورت وجود، درمان کنند. دربارۀ دلایل اختلال نعوظ بیشتر بخوانید.
درمان به علت زمینه‌ای بستگی دارد. ممکن است درمان‌های ترکیبی مانند داروها یا گفتار درمانی برای شما لازم باشد.
داروهای شرکت رومان برای درمان اختلال نعوظ را در اینترنت جست‌وجو کنید.
پزشک ممکن است برای کنترل اختلال نعوظ، دارو تجویز کند. ممکن است لازم باشد چند دارو را امتحان کنید تا نهایتاً داروی مناسب شما انتخاب شود. داروهای خوراکی زیر، جریان خون در آلت تناسلی شما را افزایش می‌دهند تا به درمان اختلال نعوظ کمک کنند:
آوانافیل (استندرا)
سیلدنافیل (ویاگرا)
تادالافیل (سیالیس)
واردنافیل (لِویترا، استکسین)
آلپروستادیل (کاورجکت، اِدکس، موس)، داروی دیگری است که می‌تواند برای درمان اختلال نعوظ استفاده شود. به دو صورت تجویز می‌شود: شیاف به داخل پیشاب‌راه آلتتناسلی یا تزریق شخصی دارو به پایه یا قسمت کناری آلت.
در صورت پائین بودن سطح تستسترون، ممکن است درمان جایگزینی با تستسترون (TRT) نیز توصیه شود.
داروهای مصرفی برای دیگر بیماری‌ها نیز ممکن است عامل اختلال نعوظ باشند. در مورد داروهای خود و نقش احتمالی آن‌ها در ایجاد علائم، با پزشک صحبت کنید. در صورت تایید خطرناک بودن آن‌ها، ممکن است داروهای دیگری را به عنوان جایگزین دریافت کنید. هرگز بدون مشورت با پزشک، مصرف داروهایتان را قطع نکنید.
داروهای اختلال نعوظ می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. اگر عوارض جانبی ناخوشایندی را مشاهده کردید، با پزشک خود صحبت کنید. آن‌ها ممکن است بتوانند داروی دیگری را تجویز کنند. اطلاعات بیشتری پیرامون داروهای مورد استفاده در درمان اختلال نعوظ کسب کنید.
ادامه دارد
