در بخش اول این مطلب به برخی درمان‌ها و تمرین‌ها برای افتادگی رحم اشاره شد. در این بخش به ادامه موضوع می‌پردازیم.
انجام کارهای سنگین می‌تواند افتادگی رحم را تشدید کند. پزشک می‌تواند تمریناتی را بر اساس شدت افتادگی ِشما توصیه کند. قبل از انجام فعالیت‌هایی مثل پرش، ایروبیک و وزنه‌برداری، درباره روال کلی ورزش خود با پزشک‌تان صحبت کنید.
از آنجا که رحم شما افتاده است، ممکن است پزشکان شما را به یک متخصص فیزیوتراپی ارجاع دهد. درمان مشکلات کف لگن می‌تواند متناسب با نیازهای شما و تحت کنترل درمانگر انجام شود.
در هنگام ورزش برای اطمینان از انقباض عضلات صحیح و مشکل‌دار، می‌توان از بایوفیدبک استفاده کرد چون به شما کمک می‌کند تا از تلاش خود نهایت استفاده را ببرید.
بایوفیدبک نوعی روش درمانی است که از سنسورهای متصل به بدن شما برای انداز‌ه‌گیری عملکردهای اصلی بدن‌تان استفاده می‌کند.این روش برای کمک به شما در یادگیری بیشتر در مورد نحوه کار بدن‌تان در نظر گرفته شده است. این اطلاعات ممکن است به شما کمک کند تا کنترل بهتری بر عملکردهای خاص بدن داشته باشید و نگرانی‌هایتان در زمینه سلامتی برطرف شود.
چند اقدام خودمراقبتی وجود دارد که ممکن است علائم را بهبود ببخشد یا از وخیم‌تر شدن آنها جلوگیری کند، شامل:
-هنگام حرکات شکمی از کشیده شدن عضلات خودداری کنید. مثلا برای بالا بردن پاها یا خم کردن بدن به جلو، استفاده از پایه می‌تواند مفید باشد.
-برای جلوگیری از یبوست، رژیم غذایی سرشار از فیبر داشته باشید و مایعات زیادی بنوشید.
– سرفه‌های مزمن خود را درمان کنید.
-اشیاء سنگین را بلند نکنید.
-اگر اضافه وزن دارید وزن خود را کم کنید.
افتادگی رحم همیشه به مداخله پزشک نیاز ندارد. اما اگر نیاز شد، درمانی که برای‌تان در نظر گرفته می‌شود، به عوامل زیر بستگی دارد:
-شدت علائم
-سن‌و‌سال
-علاقه شما به حفظ رحم‌تان
-سایر نگرانی‌های بهداشتی
پساری واژنینال وسیله‌ای حلقه‌ای یا لاستیکی یا سیلیکونی است که برای حمایت از اندام‌های لگن استفاده می‌شود. آنها دارای اشکال و اندازه‌های مختلفی هستند که فقط دکترتان می‌تواند به شما در انتخاب مناسب ِآن کمک کند.
او همچنین به شما یاد می‌دهد که چگونه آن را استفاده کنید و یا با خیال راحت درش بیاورید؛ همچنین نحوه تمیز نگه داشتن آن را یاد خواهید گرفت. از این دستگاه‌ها می‌توان به عنوان درمانی کوتاه مدت یا طولانی مدت استفاده کرد.
گزینه های جراحی عبارتند از:
-ترمیم بافت افتاده: روشی است که در آن قسمت افتاده به یک رباط یا عضله در لگن بخیه زده می‌شود.
ترمیم مِش از طریق جراحی: وقتی بافت‌های خودتان به اندازه کافی قوی نباشد، از روش مش برای کمک به نگه داشتن رحم در جای خود استفاده می‌شود.
جراحی معدوم‌سازی: در این روش برای حمایت از اندام‌های افتاده، واژن را باریک‌تر و یا مسدود می‌کنند. بعد از این جراحی دیگر رابطه جنسی امکانپذیر نیست.
جراحی هیسترکتومی: رحم را می‌توان با جراحی خارج کرد.
وقتی عضلات لگن و بافت همبند ضعیف می‌شوند و دیگر نمی توانند پشتیبانی کافی ایجاد کنند، رحم می‌تواند از جای خود بلغزد. دلایل مختلفی عامل این اتفاق هستند، از جمله:
-بارداری
-زایمان واژینال و زایمان دستگاهی/ ابزاری
-یبوست یا زور زدن‌های مکرر برای انجام عمل دفع
-سرفه‌های مزمن
-اضافه وزن و چاقی
-کمبود استروژن به دلیل یائسگی
-سالخوردگی
-بلند کردن مکرر اشیاء سنگین
-انجام ورزش‌های پر فشار (که معمولا برای مفاصل هم مضراند)؛
موارد بالا با گذشت زمان، می‌توانند شدت افتادگی را بیشتر کنند.
شما نمی‌توانید همه مواردی را که به افتادگی رحم منجر می‌شوند کنترل کنید. اما تحقیقات نشان می‌دهد که انجام حرکات عضلات کف لگن می‌تواند به کاهش علائم افتادگی کمک کند. همچنین می‌تواند به جلوگیری از افتادگی بیشتر در افرادی که از قبل افتادگی دارند، کمک کند. ایجاد عادت در زمینه انجام حرکات کگل ایده خیلی خوبی است.
روش‌های دیگر برای کمک به کاهش احتمال افتادگی اندام‌های لگن عبارتند از:
-کنترل وزن
– درمان سرفه یا یبوست مزمن
– پرهیز از زور زدن در هنگام اجابت مزاج
– استفاده از تکنیک‌های درست برای بلند کردن اجسام سنگین
منبع
https://www.healthline.com/health/womens-health/prolapsed-uterus-exercises#talk-with-a-doctor
