یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اندازه تومور پروستات در میان بیماران سرطانی با وزن آنها ارتباط مستقیم دارد: به این معنا که مردان سنگین‌تر دارای تومور بزرگتر هستند.
این یافته، نتیجهء کار بر روی بیش از ۳۳۰۰ بیمار مبتلا به سرطان پروستات با میانگین سنی ۶۰ سال است که بین سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷ برای برداشتن غده بدخیم پروستات و بافت اطراف آن، تحت عمل جراحی قرار گرفتند.
دکتر نیلش پتیل، از بخش رادیولوژی ِموسسه اورولوژی ویتی‌کوتی در بیمارستان هنری فورد ِدیترویت، می‌گوید: “با افزایش شاخص توده بدنی (BMI)، حجم تومور پروستات هم بطور همزمان افزایش می‌یابد. “براساس نتایج به دست آمده، ما به این نتیجه رسیده‌ایم که داشتن درصد بیشتری از حجم تومور ممکن است به ماهیت تهاجمی بیماری در مردانی که BMI بالاتری دارند کمک کند.”
BMI اندازه چربی بدن است که با احتساب وزن و قد فرد در نظر گرفته می‌شود. در این مطالعه، دامنه امتیازات BMI از ۲۴.۹ یا کمتر برای افراد طبیعی تا آنهایی که وزن کمتری دارند، تا ۴۰ یا بالاتر برای افرادی است که بطور بیمارگونه چاق هستند. این یافته‌ها در مرحله بعد در نشست سالانه انجمن اورولوژی آمریکا ارائه خواهد شد.
دست‌اندرکاران این تحقیق، همچنین اظهار داشتند که تحقیقات قبلی ثابت کرده بود که سرطان پروستات تهاجمی با داشتن BMI بالاتر ارتباط دارد.
برای بررسی اینکه آیا ارتباط BMI و سرطان در اندازه بزرگتر ِتومور ظهور می‌کند یا خیر، تیم تحقیق تومورهای جدا شده از بیماران را اندازه گیری و مقایسه کردند.
آنها دریافتند که در هر گروه BMI، اعم از کم وزنی، وزن طبیعی، اضافه وزن، چاقی و چاقی مفرط، اندازه تومور پروستات مستقیماً با وزن بیمار ارتباط دارد؛ به این معنا که در بیماران با وزن کمتر تومور کوچکتر و در بیماران با وزن بالاتر تومورها بزرگتر‌اند.
تاخیر در مراقبت می‌تواند نتایج بدتری برای بیماران جوان سرطانی داشته باشد
تحقیقات جدید نشان می‌دهد، نوجوانان و جوانان مبتلا به سرطان پروستات که در مناطق روستایی یا دور از بیمارستانی که بیماری‌شان در آنجا تشخیص داده شده زندگی می‌کنند، احتمال ابتلایشان به سرطان پروستات پیشرفته بالاتر و احتمال مرگ‌شان هم بیشتر است.
کیمبرلی جانسون، سر گروه محققین سرطان در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس گفت: “تعدادی از مطالعات نشان داده‌ا‌ند که محل زندگی ِبیمار می‌تواند بر بقای سرطان تأثیر بگذارد؛ با این حال، تعدادی مطالعه هم به طور خاص بر روی عوامل جغرافیایی و نتایج ناشی از آن بر نوجوانان و جوانان مبتلا به سرطان متمرکز شده است.”
برای این مطالعه، جانسون و همکارانش داده‌های مربوط به سرتاسر کشور را برای تقریباً ۱۸۰۰۰۰ بیمار آمریکایی از ۱۵ تا ۳۹ ساله که سرطان آنها بین سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تشخیص داده شد، تجزیه و تحلیل کردند.
محققان فاصله خانه بیمار تا بیمارستانی را که سرطان آنها در آنجا تشخیص داده شده به سه دسته کوتاه (کمتر از ۲۰ کیلومتر)، متوسط (۲۰ تا ۷۵ کیلومتر) و یا طولانی (بالای ۷۵ کیلومتر) طبقه‌بندی کردند.
محققان دریافتند که خطر تشخیص دیر هنگام ِاین بیماری برای کسانی که در مناطق روستایی هستند ۱.۱۶ برابر بیشتر از مناطقی است که به مترو دسترسی دارند و برای کسانی که در فاصله زیادی از بیمارستان زندگی می‌کنند، در مقایسه با بیمارانی که در فاصله کمی هستند ۱.۲ برابر بیشتر است.
بر اساس گزارشی که اخیراً در مجله کَنسِر منتشر شده است، میزان مرگ و میر ناشی از این سرطان برای افراد ساکن در مناطق روستایی ۱.۱۷ برابر و برای افرادی که از بیمارستان دور بودند ۱.۳برابر بیشتر از دیگران بوده است.
جانسون طی انتشار یک خبر دانشگاهی گفت: “امیدوارم که این تحقیق برای حفظ زندگی نوجوانان و جوانان سرطانی، توجه مسئولین را به نابرابری‌های جغرافیایی جلب کند. همچنین، انجام تحقیقات بیشتر برای درک سازوکارهای این یافته‌ها و توسعه مداخلات برای رفع این ناهماهنگی‌ها خیلی مهم خواهد بود.”
درباره مشکلات پروستات و چکاب پروستات در مرکز اورولوژی دکتر مهراد بیشتر بخوانید:
