در بخش اول این مقاله به لزوم معاینه و آزمایش پروستات، افرادی آزمایش پروستات برای آنها لازم است و همچنین انواع آزمایش و معاینه پروستات پرداختیم. در بخش دوم با موضوعاتی نظیر پروستاتیت باکتریایی مزمن و علائم این عفونت آشنا شدید.
خوب است بدانید که اگر این عفونت به درستی درمان نشود، عوارض جدی ایجاد می‌کند، از جمله:
–احتباس ادرار یا ناتوانی در ادرار کردن
–سپسیس که در صورت گسترش باکتریها به داخل جریان خون، اتفاق می‌افتد
–آبسه پروستات که در اثر تجمع عفونت ایجاد می‌شود
عفونت باکتریایی باعث پروستاتیت باکتریایی مزمن می‌شود. حتی وقتی علائم اولیه عفونت درمان شود باز هم ممکن است رشد باکتریها در پروستات ادامه یابد (که باید آزمایش پروستات این مساله را تایید کند).
علل عفونت عبارتند از:
-هر باکتری که باعث عفونت ادراری شود
-عفونتهای مقاربتی (STIs) مثل کلامیدیا و سوزاک
– وجود باکتری E. coli بعد از ابتلا به عفونت بیضه، مجرای ادراری (التهاب مجرای ادرار) یا عفونت ادراری
عوامل خاصی افراد را در معرض ابتلا به این بیماری پروستاتیت باکتریایی مزمن قرار می‌دهند، مانند:
-بزرگ شدن پروستات
-عفونت در بیضه یا اطراف آن
-تنگی مجرای ادرار یا مجرای ادرار باریک
برای تشخیص، پزشک سابقه شما را بررسی می‌کند و معاینه فیزیکی را برای جستجوی تورم غدد لنفاوی نزدیک کشاله ران یا مایعات ترشحی از مجرای ادرار انجام می‌دهد.
همچنین پزشک معاینه رکتال دیجیتال (DRE) را برای بررسی پروستات انجام می‌دهد. در طول آزمایش پروستات، او در حالیکه دستکش به دست دارد یک انگشت چرب شده خود را به راست روده شما وارد می‌کند تا علائمی مثل پروستات نرم یا بزرگ شده را جستجو کند.
همچنین پزشک ممکن است از آزمایش‌ها و روش‌های زیر استفاده کند:
-آزمایش مایعات ِمجرای ادرار برای تشخیص باکتریها
-آزمایش تشخیص ِعفونت مقاربتی/ STI
-آزمایش ادرار
-ام آر آی
-سیتوسکوپی یعنی وارد کردن دوربین کوچکی به مجرای ادرار، برای بررسی مجرای ادرار، پروستات و مثانه
آنتی بیوتیک‌ها دوره اصلی درمان این بیماری هستند که معمولاً ۱۲-۴ هفته مصرف می‌شوند. برای بسیاری از افراد، درمان تا ۶ هفته هم ادامه خواهد داشت.
درمان مرحله اول معمولاً یک آنتی بیوتیک فلوروکینولون است مانند سیپروفلوکساسین (سیپرو)، افلوکساسین یا لووفلوکساسین.
با این حال، فلوروکینولون‌ها می‌توانند خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش دهند، به همین دلیل آنها دیگر یک درمان ترجیحی محسوب نمی‌شوند.
سولفامتوکسازول/ تریمتوپریم (باکتریم)، درمان دیگری برای مرحله اول
آنتی بیوتیک‌های تتراسایکلین مثل داکسی سایکلین یا آزیترومایسین
از تتراسایکلین‌ها معمولاً در مواردی استفاده می‌شود که پزشک کلامیدیا یا وجود مایکوپلاسما را در دستگاه تناسلی یا مجرای ادرار شناسایی کرده و یا مظنون به آن است.
آنتی بیوتیکی که برای شما تجویز می‌شود در نهایت به این بستگی دارد که کدام باکتری باعث پروستاتیت شما شده است.
بعد از اطمینان از نابودی کامل عفونت و اتمام درمان، پزشک یک معاینه پیگیری را برای شما تعیین می‌کند؛ چون ممکن است ۶ ماه تا ۱ سال طول بکشد تا علائم را به طور کامل از بین ببرد.
رژیم درمانی ِترجیحی برای پروستاتیت باکتریایی مزمن، ترکیبی از آنتی بیوتیک‌ها و داروهای ضد التهاب از جمله داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) است.
اگرچه NSAIDها) داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی) می‌توانند درد پروستاتیت را هم تسکین بدهند اما در درجه اول برای کاهش التهاب استفاده می‌شوند.
سایر داروهایی که ممکن است دریافت کنید عبارتند از:
-ملین‌ها برای جلوگیری از یبوست
-داروهای مسدود کننده آلفا مثل تامسولوزین (فلامکس)، برای کمک به درمان احتباس ادرار
بعضی از انواع داروهای خانگی هم ممکن است علائم شما را تسکین بدهند. این درمان‌های خانگی شامل موارد زیر است:
-حمام آب گرم
-نوشیدن ۱۸ تا ۳۶ دسی‌لیتر آب در روز
-اجتناب از مصرف الکل، کافئین، مرکبات و هر نوع غذای گرم و تند
منبع:
https://www.healthline.com/health/prostatitis-bacterial-chronic#treatments
بیشتر بخوانید:
