سرطان پروستات

این سرطان در پروستات ایجاد می‌شود که یک غده گردویی شکل کوچک در مردان و مسئول تولید مایع منی است و اسپرم را تغذیه و حمل می‌کند. سرطان پروستات یکی از شایع‌ترین انواع سرطان است که بسیاری از انواع آن به کندی رشد می‌کنند و فقط به غده پروستات محدود می‌شوند و آسیب جدی وارد نمی‌کنند. با این حال، در حالی که بعضی از انواع سرطان پروستات به کندی رشد می‌کنند و ممکن است به حداقل درمان (یا هیچ درماني) نیاز داشته باشند، انواع دیگر تهاجمی هستند و می‌توانند به سرعت گسترش یابند.

سرطان پروستاتی که در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شود و هنوز محدود به غده پروستات است، بهترین شانس را برای درمان موفقیت آمیز دارد.

 

علائم سرطان پروستات

سرطان پروستات ممکن است در مراحل اولیه خود هیچ علامتی ایجاد نکند، اما نوع پیشرفته آن علائم و نشانه‌های زیر را ایجاد می‌کند:

• مشکل در ادرار کردن
• کاهش فشار در جریان ادرار
• خون در ادرار
• خون در منی
• درد استخوان
• کاهش وزن بدون علت
• اختلال در نعوظ

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت داشتن هر گونه علائم و نشانه‌های مداوم که شما را نگران می‌کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

علل سرطان پروستات

مشخص نیست چه چیزی باعث سرطان پروستات می‌شود. پزشکان می‌دانند که سرطان پروستات وقتی شروع می‌شود که تغییراتی در دی‌اِن‌اِی (DNA) سلول‌های پروستات ایجاد شود. دی‌اِن‌اِی سلول حاوی دستورالعمل‌هایی است که به سلول می‌گوید چه کاری انجام بدهد. حال آنکه این تغییرات به سلول‌ها می‌گوید که سریع‌تر از سلول‌های عادی رشد و تقسیم شوند. با مرگ سلول‌های طبیعی، سلول‌های غیرطبیعی به زندگی خود ادامه می‌دهند.

سلول‌های غیرطبیعی تجمع یافته، توموری را تشکیل می‌دهند که با رشد بی‌رویه، به بافت مجاور حمله می‌کنند. با گذشت زمان، بعضی از سلول‌های غیرطبیعی می‌توانند جدا شده و به بقیه قسمت‌های بدن هم سرایت کنند (متاستاز).

 

عوامل خطرآفرین سرطان پروستات

عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهند عبارتند از:

سن بالاتر: خطر ابتلا به سرطان پروستات با افزایش سن، بالاتر می‌رود. چنانچه این سرطان بعد از ۵۰ سالگی بیشتر شایع است.

نژاد: به دلایلی که هنوز مشخص نشده، افراد سیاه پوست نسبت به سایر نژادها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پروستات، آن هم از نوع تهاجمی یا پیشرفته هستند.

سابقه خانوادگی: اگر یکی از خویشاوندان خونی شما، مثل والدین، خواهر و برادر یا فرزندتان، مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده باشد، ممکن است خطر شما افزایش بیابد. همچنین، اگر سابقه خانوادگی ژن‌هایی را دارید که خطر سرطان سینه را افزایش می‌دهند (BRCA1 یا BRCA2)، احتمال ابتلا به سرطان پروستات در شما بیشتر است.

چاقی: در مقایسه با افرادی که وزن سالم دارند احتمال ابتلا به سرطان پروستات در افرادی که چاق هستند بیشتر است، اگرچه مطالعات نتایج متفاوتی داشته است. در افراد چاق، سرطان به احتمال زیاد تهاجمی‌تر و احتمال بازگشت آن، بعد از درمان اولیه بیشتر است.

 

عوارض سرطان پروستات

عوارض سرطان پروستات و درمان‌های آن عبارتند از:

سرطان پیشرو (متاستاز می‌کند): سرطان پروستات می‌تواند به اندام‌های مجاور مثل مثانه سرایت کند یا از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به استخوان‌ها یا سایر اندام‌ها برسد. وقتی این سرطان به استخوان‌ها سرایت کند، می‌تواند باعث درد و شکستگی استخوان شود. زمانی که سرطان پروستات به سایر نواحی بدن سرایت کرد، ممکن است همچنان به درمان پاسخ دهد و کنترل شود، اما بعید است که ریشه‌کن شود.

بی اختیاری ادرار: هم سرطان پروستات و هم درمان آن می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادرار شود. درمان بی‌اختیاری به نوع سرطان، شدت آن و احتمال بهبود آن در طول زمان بستگی دارد. گزینه‌های درمانی می‌تواند شامل داروها، سوندها و جراحی باشد.

اختلال در نعوظ: اختلال نعوظ می‌تواند ناشی از سرطان پروستات یا درمان آن، از جمله جراحی، پرتو درمانی یا هورمون درمانی باشد. داروها و دستگاه‌های خلاء که به نعوظ و جراحی کمک می‌کنند برای درمان اختلال نعوظ در دسترس هستند.

پیشگیری از سرطان پروستات

شما می‌توانید خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهید اگر:

۱. یک رژیم غذایی سالم پر از میوه و سبزیجات انتخاب کنید: از انواع میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل استفاده کنید که حاوی بسیاری از ویتامین‌ها و مواد مغذی‌اند و می‌توانند به سلامت شما کمک کنند.

اینکه آیا می‌توانید از طریق رژیم غذایی از سرطان پروستات پیشگیری کنید، هنوز به طور قطعی ثابت نشده است. اما خوردن یک رژیم غذایی سالم با انواع میوه‌ها و سبزیجات می‌تواند سلامت کلی شما را بهبود ببخشد.

۲. به جای مکمل‌ها، غذاهای سالم را انتخاب کنید: هیچ مطالعه‌ای نشان نداده که مکمل‌ها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند. در عوض، غذاهای غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی را انتخاب کنید تا بتوانید سطوح لازم ویتامین‌ها را در بدن خود حفظ کنید.

۳. بیشتر روزهای هفته ورزش کنید: ورزش سلامت کلی شما را بهبود می‌بخشد، به حفظ وزن کمک می‌کند و خلق و خوی شما را بهبود می‌بخشد. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. اگر تازه‌کار هستید، آهسته شروع به ورزش و هر روز زمان بیشتری را به آن اضافه کنید.

۴. وزن سالم را حفظ کنید: اگر وزن فعلی شما سالم است، با انتخاب یک رژیم غذایی سالم و انجام ورزش بیشتر در طول هفته برای حفظ آن تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، بیشترورزش کنید و تعداد کالری‌های مصرفی‌تان را کاهش بدهید. از پزشک خود برای ایجاد یک برنامه برای کاهش وزن سالم کمک بگیرید.

۵. در مورد افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات با پزشک خود صحبت کنید: اگر خطر ابتلا به سرطان پروستات در شما خیلی بالاست، شما و پزشک‌تان می‌توانید داروها یا درمان‌های دیگری را برای کاهش این خطر در نظر بگیرید. بعضی از مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مهارکننده‌های آلفا-۵ ردوکتاز، از جمله فیناستراید  و دوتاستراید، می‌تواند خطر کلی ابتلا به سرطان پروستات را کاهش بدهد. این داروها برای کنترل بزرگی غده پروستات و ریزش مو هم استفاده می‌شوند.

با این حال، بعضی شواهد نشان می‌دهد که خطر ابتلا به نوع جدی‌تر سرطان پروستات (سرطان پروستات درجه بالا)، در افرادی که از این داروها استفاده می‌کنند ممکن است بیشتر شود. اگر در مورد خطر ابتلا به سرطان پروستات نگران هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

 

تشخیص سرطان پروستات

غربالگری سرطان پروستات

آزمایش سرطان پروستات برای مردان سالم ِبدون علامت بحث برانگیز است و در بین سازمان‌های پزشکی این اختلاف نظر وجود دارد که آیا مزایای آزمایش از خطرات احتمالی آن بیشتر است یا نه.

اکثر سازمان‌های پزشکی مردان ۵۰ ساله را تشویق می‌کنند تا در مورد مزایا و معایب غربالگری سرطان پروستات با پزشک خود صحبت کنند. این مشاوره باید شامل بررسی عوامل خطر و ترجیحات شما در مورد غربالگری باشد.

اگر سیاهپوست هستید، سابقه خانوادگی سرطان پروستات و یا سایر عوامل خطرآفرین را دارید، می‌توانید برای مشاوره زودتر اقدام کنید. آزمایشات غربالگری پروستات شامل موارد زیر است:

• معاینه دیجیتال رکتوم (DRE)
  در طول معاینه، پزشک در حالیکه دستکش پوشیده، انگشت روغنی خود را وارد رکتوم می‌کند تا پروستات شما را که در مجاورت راست روده است، بررسی کند. اگر پزشک شما هر گونه ناهنجاری در بافت، شکل یا اندازه آن پیدا کند، ممکن است نیاز به آزمایشات بیشتری داشته باشید.

• آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)
  نمونه خونی از ورید بازوی شما گرفته می‌شود و پی‌اس‌اِی (PSA) آن، ماده‌ء تولیدی توسط غده پروستات، بررسی می‌شود. طبیعی است که باید همیشه مقدار کمی پی‌اس‌اِی در جریان خون شما باشد. با این حال، اگر سطح آن بالاتر از حد معمول باشد، ممکن است نشان دهنده عفونت پروستات، التهاب، بزرگ شدگی یا سرطان باشد.

 

تشخیص سرطان پروستات

اگر غربالگری سرطان پروستات یک ناهنجاری را تشخیص دهد، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین اینکه آیا سرطان پروستات دارید یا نه توصیه کند، از جمله:

۱. سونوگرافی پروستات: در طول سونوگرافی ِترانس رکتال، یک پروب کوچک، به اندازه و شکل سیگار برگ، وارد راست روده می‌شود. این کاوشگر از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از غده پروستات شما استفاده می‌کند.

۲. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): در بعضی شرایط، پزشک ممکن است برای ایجاد تصویری دقیق‌تر از پروستات، اسکن ام‌آر‌آی را توصیه کند. این تصاویر می‌توانند به پزشک کمک کنند تا روشی را برای برداشتن نمونه‌های بافت پروستات برنامه‌ریزی کند.

۳. جمع آوری نمونه بافت پروستات: برای تعیین اینکه آیا سلول‌های سرطانی در پروستات وجود دارد یا خیر، پزشک ممکن است روشی را برای جمع آوری نمونه‌ای از سلول‌های پروستات (بیوپسی پروستات) توصیه کند. بیوپسی پروستات اغلب با استفاده از یک سوزن نازک که برای جمع آوری بافت به پروستات وارد می‌شود، انجام می‌گیرد تا نمونه بافت در آزمایشگاه مشخص ‌کند آیا سلول‌ها سرطانی هستند یا خیر.

تعیین اینکه آیا سرطان پروستات تهاجمی است یا خیر

وقتی که بیوپسی وجود سرطان را تایید کرد، مرحله بعدی تعیین سطح تهاجمی (درجه) سلول‌های سرطانی است. یک پزشک در آزمایشگاه نمونه‌ای از سلول‌های سرطانی را بررسی می‌کند تا معلوم شود که چقدر با سلول‌های سالم تفاوت دارند. تفاوت بالاتر نشان دهنده سرطان تهاجمی‌تر و با احتمال گسترش سریع‌تر است.

تکنیک های مورد استفاده برای تعیین نوع تهاجم سرطان عبارتند از:

• نمره گلیسون
  رایج‌ترین مقیاسی که برای ارزیابی درجه سلول‌های سرطانی پروستات بکار می‌رود، نمره گلیسون نام دارد. امتیازدهی گلیسون دو عدد را ترکیب می‌کند که می‌تواند از ۲ (سرطان غیر تهاجمی) تا ۱۰ (سرطان بسیار تهاجمی) باشد.
  اکثر نمرات گلیسون مورد استفاده برای ارزیابی نمونه‌های بیوپسی پروستات از ۱۰-۶ متغیر است. نمره ۶ نشان دهنده سرطان پروستات با درجه پایین و نمره ۷ نشان دهنده سرطان پروستات درجه متوسط ​​است. نمرات ۱۰-۸ هم نشان دهنده سرطان‌های درجه بالاست.

• آزمایش ژنومیک
  آزمایش ژنومیک، سلول‌های سرطان پروستات را بررسی و مشخص می‌کند چه نوع جهش ژنی در آنها صورت گرفته است. این نوع آزمایش می‌تواند اطلاعات پیش‌درآمد بیشتری به شما بدهد، گرچه چون مشخص نیست چه کسی از این اطلاعات بیشتر سود می‌برد، بنابراین چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. آزمایشات ژنومی برای هر فرد مبتلا به سرطان پروستات ضروری نیست، اما ممکن است اطلاعات بیشتری را برای تصمیم‌گیری در مورد درمان در شرایط خاص ارائه بدهد.

 

تعیین اینکه آیا سرطان گسترش یافته یا خیر

وقتی که تشخیص سرطان پروستات انجام شد، پزشک شما برای تعیین میزان پیشرفت آن کار می‌کند. اگر پزشک مشکوک باشد که سرطان شما ممکن است به نقاط دیگر هم سرایت کرده باشد، ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری زیر توصیه شود:

• اسکن استخوان
• سونوگرافی
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا اِم‌آر‌آی (MRI)
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET).

چون هر فردی نباید مورد هر آزمایشی قرار بگیرد، پزشک‌تان تعیین می‌کند کدام آزمایش برای وضعیت فردی شما بهترین است.

پزشک شما از اطلاعات این آزمایشات برای تعیین مرحله سرطان‌تان استفاده ۳می کند. مراحل سرطان پروستات با اعداد رومی از ۴-۱ (I تا IV) نشان داده می‌شود که پایین‌ترین آن نشان می‌دهد سرطان فقط محدود به پروستات است. در مرحله چهار، سرطان فراتر از پروستات رشد کرده و ممکن است به سایر نواحی بدن سرایت کرده باشد.

 

درمان سرطان پروستات

گزینه‌های درمانی این سرطان به عوامل مختلفی بستگی دارد، مثل سرعت رشد سرطان، گسترش آن، سلامت کلی شما و مزایای بالقوه یا عوارض جانبی درمان.

سرطان پروستات با درجه پایین ممکن است نیازی به درمان فوری یا هیچ درمانی نداشته باشد و در عوض، پزشکان گاهی اوقات نظارت فعال را توصیه می‌کنند.

در نظارت فعال، آزمایش خون پیگیری منظم، معاینه رکتوم و بیوپسی پروستات برای نظارت بر پیشرفت سرطان شما انجام می‌شود. اگر آزمایشات نشان دهد سرطان شما در حال پیشرفت است، ممکن است درمانی مثل جراحی یا پرتودرمانی پیشنهاد شود.

نظارت فعال ممکن است گزینه‌ای برای سرطانی باشد که علائمی ایجاد نمی‌کند، رشد بسیار کندی دارد و به ناحیه کوچکی از پروستات محدود می‌شود. نظارت فعال همچنین ممکن است برای فردی در نظر گرفته شود که بیماری جدی دیگری دارد یا در سنین بالا بسر میبرد و درمان سرطان برایش دشوارتر است.

جراحی برای برداشتن پروستات

جراحی یک گزینه برای درمان سرطانی است که محدود به پروستات و شامل برداشتن غده پروستات (پروستاتکتومی رادیکال)، بعضی از بافت‌های اطراف و چند غده لنفاوی است. گاهی اوقات برای درمان سرطان پیشرفته پروستات جراحی در ترکیب با سایر درمان‌ها بکار می‌رود.

برای دسترسی به پروستات، جراحان ممکن است از تکنیکی استفاده کنند که شامل موارد زیر است:

• ایجاد چندین برش کوچک در شکم
  در طول پروستاتکتومی لاپاروسکوپی به کمک ربات، ابزارهای جراحی به یک دستگاه مکانیکی (ربات) متصل و از طریق چندین برش کوچک در شکم شما وارد می‌شوند. جراح پشت یک کنسول می‌نشیند و با کنترل‌های دستی برای هدایت ربات و حرکت دادن وسایل استفاده می‌کند. اکثر عمل‌های سرطان پروستات با استفاده از این تکنیک انجام می‌شود.

• ایجاد یک برش طولانی در شکم
  در طی جراحی رتروپوبیک، جراح یک برش طولانی در قسمت پایین شکم شما ایجاد می‌کند تا غده پروستات را از بین ببرد. این رویکرد کمتر رواج دارد، اما ممکن است در شرایط خاص ضروری باشد.

با پزشک خود صحبت کنید که کدام نوع جراحی برای شرایط خاص شما بهترین است.

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از انرژی پرقدرت برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• پرتوهایی که از خارج از بدن شما می‌آیند (پرتوهای خارجی)
  در طول پرتودرمانی خارجی، روی یک میز دراز می‌کشید در حالی که دستگاهی در اطراف بدن شما حرکت می‌کند و پرتوهای انرژی پرقدرت مثل اشعه ایکس یا پروتون‌ها را به سمت سرطان پروستات می‌تاباند. شما معمولاً پنج روز در هفته (تا چند هفته) تحت درمان پرتوهای خارجی قرار می‌گیرید. بعضی از مراکز پزشکی دوره کوتاه‌تری از پرتودرمانی را ارائه می‌دهند که از دوزهای بالاتر پرتو در تعداد روزهای کمتری استفاده می‌کنند.
  پرتوهای خارجی یک گزینه برای درمان سرطانی است که محدود به پروستات است و یا می‌تواند بعد از جراحی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده در صورت وجود خطر گسترش یا عود سرطان استفاده شود. برای سرطان پروستات که به سایر نواحی بدن مثل استخوان‌ها سرایت کرده، پرتودرمانی می‌تواند به کند کردن رشد سرطان و تسکین علائمی مثل درد کمک کند.

• اشعه قرار داده شده در داخل بدن شما (براکی تراپی)
  این روش شامل قرار دادن منابع رادیواکتیو در بافت پروستات است و بیشتر اوقات، این تابش در دانه‌های رادیواکتیوی به اندازه برنج وجود دارد که به بافت پروستات شما وارد می‌شوند و دوز پایینی از رادیواکتیو را در مدت زمان طولانی ارسال می‌کنند.
  براکی تراپی یک گزینه برای درمان سرطانی است که به دیگر نقاط بدن نرسیده است.

در بعضی شرایط، پزشکان ممکن است هر دو نوع پرتودرمانی را توصیه کنند.

 

منجمد کردن یا سوزاندن بافت پروستات

درمان‌های فرسایشی، بافت پروستات را با سرما یا گرما از بین می‌برند:

• منجمد کردن بافت پروستات
  کرایوآبلیشن یا کرایوتراپی شامل استفاده از گاز بسیار سرد برای انجماد بافت پروستات است که در آن مدام بافت منجمد و از حالت انجماد خارج می‌شود. این چرخه‌های انجماد و انبساط، سلول‌های سرطانی و بعضی از بافت‌های سالم اطراف آن را از بین می‌برد.

• سوزاندن بافت پروستات
  درمان اولتراسوند ِبه شدت متمرکز (HIFU) از انرژی متمرکز اولتراسوند برای سوزاندن بافت پروستات و مرگ آن استفاده می‌کند.

این درمان‌ها می‌تواند برای سرطان‌های پروستات خیلی کوچک در زمانی که جراحی امکان‌پذیر نیست، در نظر گرفته شوند یا اگر درمان‌های دیگر مثل پرتودرمانی کمکی نکرده باشد، ممکن است برای درمان سرطان‌های پیشرفته پروستات هم استفاده شود.

محققان در حال بررسی‌اند که آیا کرایوتراپی یا هایفو ممکن است گزینه‌ای برای سرطانی باشد که محدود به پروستات است یا خیر. این استراتژی که “درمان کانونی” هم نام دارد، ناحیه‌ای از پروستات را که حاوی تهاجمی‌ترین سلول‌های سرطانی است شناسایی و فقط آن را درمان می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند که درمان کانونی خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد، اما مشخص نیست که آیا این روش همان مزایای ماندگار درمانی را برای کل پروستات دارد یا خیر.

هورمون درمانی

هورمون درمانی برای متوقف کردن تولید هورمون مردانهء تستوسترون در بدن شما بکار می‌رود، چون سلول‌های سرطانی پروستات برای رشد به این هورمون متکی هستند. قطع تولید و کمبود تستوسترون ممکن است باعث مرگ سلول‌های سرطانی یا رشد کندتر آن شود. گزینه‌های هورمون درمانی عبارتند از:

• داروهایی که بدن شما را از تولید تستوسترون باز می‌دارد: بعضی از داروها که به عنوان هورمون آزاد کننده‌، هورمون لوتئین کننده (LHRH) یا آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) شناخته می‌شوند، از دریافت پیام‌های ساخت تستوسترون توسط سلول‌های بدن جلوگیری و در نتیجه، تولید تستوسترون توسط بیضه‌ها را متوقف می‌کنند.
• داروهایی که مانع از رسیدن تستوسترون به سلول‌های سرطانی می شوند: این داروهای آنتی آندروژن، معمولاً همراه با آگونیست‌های LHRH تجویز می‌شوند چون آگونیست‌های LHRH می‌توانند قبل از کاهش سطح تستوسترون باعث افزایش موقت تستوسترون شوند.
• جراحی برای برداشتن بیضه (ارکیکتومی): برداشتن بیضه‌ها سطح تستوسترون را در بدن به سرعت و به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. اما برخلاف گزینه‌های دارویی، برداشتن بیضه‌ها دائمی و غیرقابل برگشت است.

هورمون درمانی اغلب در درمان سرطان پیشرفته پروستات، برای کوچک و کند کردن رشد سرطان و گاهی قبل از پرتودرمانی برای درمان سرطانی که به نقاط دیگر سرایت نکرده، استفاده می‌شود چون به کوچک کردن سرطان و افزایش اثربخشی پرتودرمانی کمک می‌کند.

 

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروها برای کشتن سلول‌های در حال رشد سریع، از جمله سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند که می‌تواند به شکل تزریق، قرص یا هر دو انجام شود. شیمی درمانی ممکن است یک گزینه درمانی برای درمان سرطان پروستاتی باشد که به سایر نواحی بدن سرایت کرده و یا گزینه‌ای برای سرطان‌هایی باشد که به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.

 

ایمونوتراپی یا ایمن‌درمانی

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند. سیستم ایمنی بدن شما که با بیماری‌ها مبارزه می‌کند ممکن است به سلول‌های سرطانی حمله نکند چون این سلول‌ها پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که کمک می‌کند از چشم سلول‌های سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند عمل می‌کند.

ایمونوتراپی سرطان پروستات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• مهندسی سلول‌ها برای مبارزه با سرطان
  درمان سیپولوسل – تی بعضی از سلول‌های ایمنی بدن شما را می‌گیرد، آنها را به صورت ژنتیکی در آزمایشگاه مهندسی می‌کند تا با سرطان پروستات مبارزه کند و بعد این سلول‌ها را از طریق ورید به بدن شما تزریق می‌کند. این یک گزینه برای درمان سرطان پیشرفته پروستاتی است که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهد.

• کمک به سلول های سیستم ایمنی بدن برای شناسایی سلول های سرطانی
  داروهای ایمونوتراپی که به سلول‌های سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کنند، گزینه‌ای برای درمان سرطانهای پیشرفته پروستاتی است که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.

 

درمان دارویی هدفمند

این نوع درمان، روی ناهنجاری‌های خاص موجود در سلول‌های سرطانی تمرکز دارد و با مسدود کردن این ناهنجاری‌ها، می‌تواند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شود. وقتی هورمون درمانی مؤثر نباشد، ممکن است این روش برای درمان سرطان پیشرفته یا عودکننده پروستات توصیه شود.

بعضی از درمان‌های هدفمند فقط در افرادی که سلول‌های سرطانی آنها دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی هستند، کار می‌کنند. سلول‌های سرطانی ممکن است آزمایش شوند تا معلوم شود آیا دارو درمانی ممکن است موثر باشد یا خیر.

درمان جایگزین

هیچ درمان مکمل یا جایگزینی سرطان پروستات را درمان نمی‌کند ولی ممکن است به شما در مقابله با عوارض جانبی سرطان و درمان آن کمک کند.

تقریباً همه افرادی که سرطان آنها محرز است، در مقطعی دچار ناراحتی مثلا غم، عصبانیت یا اضطراب شوند. ممکن است دچار مشکل خواب شوند یا دائماً به سرطان خود فکر کنند.

در این موارد چندین تکنیک درمانی به شما کمک می‌کند تا با ناراحتی خود کنار بیایید، از جمله:

• هنر درمانی
• رقص یا حرکت درمانی
• ورزش
• مراقبه
• موزیک درمانی
• تکنیک‌های آرامش‌بخش
• معنویت

احساسات و نگرانی‌های خود را با پزشک‌تان در میان بگذارید، چون ممکن است گاهی درمان پریشانی نیاز به دارو داشته باشد.

 

مقابله و حمایت

وقتی که سرطان پروستات در شما تشخیص داده می‌شود، ممکن است طیف وسیعی از احساسات را تجربه کنید – از جمله ناباوری، ترس، عصبانیت، اضطراب و افسردگی. ولی با گذشت زمان، هر فردی راه خود را برای مقابله و کنار آمدن با این سرطان پیدا می‌کند.

تا زمانی که آنچه برای شما مناسب است را پیدا کنید، سعی کنید:

• در مورد سرطان پروستات به اندازه کافی بیاموزید تا در تصمیم گیری های درمانی احساس راحتی کنید
  تا آنجایی که لازم است در مورد سرطان و درمان آن بیاموزید تا بفهمید که از درمان و زندگی بعد از آن، چه انتظاراتی داشته باشید. از پزشک، پرستار یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی خود بخواهید که بعضی از منابع اطلاعات قابل اعتماد مطالعاتی را برای شروع به شما معرفی کنند.

• رشته‌های صمیمیت را با دوستان و خانواده خود محکم‌تر کنید
  دوستان و خانواده‌تان می‌توانند در طول درمان و بعد از درمان، از شما حمایت کنند. حتی ممکن است آنها مشتاق باشند در کارهای کوچکی که در طول درمان برای آنها انرژی ندارید کمک‌تان کنند. وانگهی، داشتن یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده بعنوان همزبان، می‌تواند زمانی که شما احساس استرس یا گیجی می‌کنید مفید باشد.

• با سایر افراد سرطانی ارتباط برقرار کنید
  دوستان و خانواده همیشه نمی‌توانند درک کنند که مواجهه با سرطان چگونه است، اما سایر بازماندگان سرطان می‌توانند. از ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد گروه‌های حمایتی یا سازمان های اجتماعی که می‌توانند شما را با سایر بازماندگان سرطان مرتبط کنند، بپرسید؛ و یا خودتان تلاش کنید که چنین گروهی را ایجاد کنید.

• مراقب خودتان باشید
  در طول درمان سرطان با حفظ یک رژیم غذایی پر از میوه و سبزیجات، مراقب خودتان باشید. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید و هر شب به اندازه کافی بخوابید تا بیشتر احساس آرامش کنید.

• به ابراز جنسی ادامه بدهید
  اگر دچار اختلال نعوظ هستید، واکنش طبیعی شما ممکن است اجتناب از هرگونه تماس جنسی باشد. اما لمس کردن، در آغوش گرفتن و نوازش را به عنوان راه‌هایی برای ادامه به اشتراک گذاشتن تمایلات جنسی با شریک زندگی خود در نظر بگیرید.

 

آماده شدن برای ملاقات با پزشک‌

اگر علائمی دارید که شما را نگران می‌کند، با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید.

اگر پزشک مشکوک به مشکل پروستات باشد، ممکن است شما را به متخصص مجاری ادراری (اورولوژیست) ارجاع دهد. اگر سرطان پروستات در شما تشخیص داده شود، ممکن است به متخصص سرطان (انکولوژیست) یا متخصص پرتو درمانی (انکولوژیست پرتودرمان) ارجاع داده شوید.

چون قرار ملاقات‌ها می‌تواند کوتاه باشد، و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای بحث وجود دارد، ایده خوبی است که با انجام موارد زیر از قبل آماده باشید:

• محدودیت زمان را فراموش نکنید: در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائم خود را یادداشت کنید: از جمله علائمی که ممکن است نامرتبط به نظر برسد.
• دسته‌بندی اطلاعات شخصی کلیدی: از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر زندگی‌تان.
• فهرست کردن تمام داروهای مصرفی: حتی ویتامین‌ها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود: گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار کاری دشوار است. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است نکته‌ای را که از دست داده یا فراموش کرده‌اید به خاطرتان بیاورد.

سوالاتت را برای پرسیدن از دکتر بنویس! زمان ملاقات شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می‌تواند به شما کمک کند از زمان خود نهایت استفاده را ببرید. در مورد سرطان پروستات، بعضی از سوالات اساسی عبارتند از:

• آیا سرطان پروستات دارم؟
• بزرگی سرطان پروستات من چقدر است؟
• آیا سرطان پروستات من به نقاط دیگر بدنم هم سرایت کرده است؟
• نمره گلیسون من چند است؟
• سطح آنتی ژن پروستات (PSA) من چقدر است؟
• آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارم؟
• گزینه‌های درمانی من کدامند؟
• آیا یک گزینه درمانی وجود دارد که فکر می‌کنید برای من بهترین است؟
• آیا فوراً به درمان سرطان نیاز دارم یا می‌شود منتظر ماند و دید که آیا رشدی هم دارد یا نه؟
• عوارض جانبی بالقوهء هر درمان چیست؟
• احتمال اینکه سرطان پروستات من با درمان ریشه‌کن شود چقدر است؟
• اگر دوست یا یکی از اعضای خانواده در موقعیت من داشتید، چه چیزی را به او توصیه می‌کردید؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می‌دهد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وبسایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

علاوه بر این سوالات، از پرسیدن سوالات دیگری که در حین ملاقات به ذهن‌تان می‌رسد دریغ نکنید.

از پزشک خود انتظار چه سوالاتی داشته باشید

پزشک‌تان هم احتمالاً تعدادی سؤال از شما می‌پرسد که آماده بودن شما برای پاسخ‌دهی ممکن است در زمان ملاقات صرفه‌جویی و برای پوشش سایر موارد فرصت لازم را فراهم کند. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما مداوم است یا گاه به گاه؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟
• چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟

 

منبع: مایو کلینیک