در بخش اول این مطلب تعریفی از عدم کنترل ادرار کودکان در طول روز ارائه دادیم و پیرامون دلایل این مشکل در کودکان سخن گفتیم . در بخش دوم و پایانی دیگر مطالب در خصوص عدم کنترل ادرار کودکان را می خوانیم.
اگر کودک خود را به‌خاطر خیس شدن بی‌اختیارش در طول روز، پیش پزشک ببرید، برای تشخیص اینکه آیا این مشکل ناشی از بیماری خاصی است یا نه، بررسی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. پزشک در مورد این عدم کنترل از شما و فرزندتان سوالاتی می‌پرسد، از جمله اینکه چه موقع و چند بار در روز اتفاق می‌افتد. به عنوان بخشی از معاینه فیزیکی، پزشک شکم، راست روده، ستون فقرات و ناحیه تناسلی کودک را معاینه و در صورت لزوم ادرار کردن کودک را مشاهده می‌کند. بسته به نتایج این معاینات، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری هم انجام دهد، مثلا:
-در صورت مشکوک بودن به عفونت مثانه یا کلیه: آزمایش ادرار و تست باکتری یا قارچ و تست حساسیت
-در صورت مشکوک بودن به نقص مادرزادی در سیستم ادراری: سونوگرافی، سیستوسکوپی، پیلوگرام داخل وریدی، یا سیستوراتروگرام ِتخلیه کننده
-در صورت مشکوک بودن کنترل سیستم عصبی مثانه: مطالعه اورودینامیکی
اگر كودكی عدم کنترل ادرار را هم در طول شب و هم روز تجربه می‌کند، پزشك ممكن است ابتدا مشکل روزانه او را درمان كند، چون كودكان به طور معمول طی روز كنترل مثانه خود را زودتر از شب‌ها به دست می‌آورند. خیس شدن بی‌اختیار شبانه یا روزانه ممکن است بعد از قطع درمان، دوباره افزایش بیابد.
اگر بی‌اختیاری روزانه ناشی از یک بیماری پزشکی باشد، می‌توانید مشکل پزشکی را درمان کنید تا این مشکل هم متوقف شود. اما اگر این بی‌اختیاری ناشی ازدیگر مشکلات پزشکی نباشد، ممکن است درمانش شامل موارد زیر باشد:
-دارو: ممکن است از اکسی بوتینین (مثلا دیتروپان یا اکسی‌ترول) برای درمان بی‌اختیاری روزانه در کودکان و بزرگسالان استفاده شود؛ این دارو به کنترل عضله مثانه که مسئول تخلیه ادرار است، کمک می‌کند.
-عمل جراحی: اگر کودک در طول روز دچار بی‌اختیاری ِناشی از نقص مادرزادی ِسیستم ادراری باشد، ممکن است برای اصلاح نقصش به جراحی احتیاج شود؛ اما گاهی اوقات جراحی باعث ِتوقف درمان بی‌اختیاری نمی‌شود.
-مشاوره: شرکت در جلساتی مشاوره، برای کودکی که دچار بی‌اختیاری و ناشی از استرس عاطفی است می‌تواند مفید باشد. این مشاوره، با هدف کاهش یا کمک به مدیریت و یا پیشگیری استرس، ممکن است شامل روان درمانی یا هیپنوتیزم باشد (هیپنوتیزم درمانی).
درمان خانگی ممکن است تمام مواردی باشد که برای بهبود بی‌اختیاری روزانه لازم است، به خصوص اگر خیس شدن به دلیل شرایط پزشکی یا استرس نباشد. موارد زیر را امتحان کنید:
-کودک خود را تشویق کنید، در صورت ِاحساس نیاز به تخلیه ادرار، فورا به دستشویی برود.
-به کودک خود به دلیل خشک ماندنش جایزه بدهید؛ این می‌تواند شامل درآغوش گرفتن او، تهیه برچسب‌های دوست داشتنی یا خوراکی‌های دلخواهش باشد.
-کودک خود را وادار نکنید که پوشک بپوشد چون پوشیدن پوشک ممکن است باعث شود کودک احساس بچه‌گی کند یا ممکن است موقع رفتن به توالت، پوشک برایش ایجاد مزاحمت کند. اما پوشیدن لباس‌های زیر یکبار مصرف، می‌تواند مفید باشد. به‌هرحال، ممکن است این راه‌حل هم باعث طولانی شدن مشکل شود چون انگیزه کودک را برای یادگیری کنترل مثانه پایین می‌آورد.
اگر کودک شما رفتن به دستشویی را به تعویق می‌اندازد و ادرارش را آنقدر نگه می‌دارد که کنترل را از دست داده و خودش را خیس می‌کند، موارد زیر را امتحان کنید:
-وقتی که علائمی را می‌بینید که نشان می‌دهد کودک نیاز به دستشویی دارد، مثل چمباتمه زدن، لرزیدن، به حالت ضربدر در‌آوردن پاها یا بی‌حرکت ایستادن، او را وادار به استفاده از توالت کنید (ولو با تشویق).
-مایعات بیشتری برای نوشیدن به او بدهید. نوشیدن مایعات بیشتر میزان ادرار در مثانه را افزایش می‌دهد و باعث می شود کودک شما بیشتر به دستشویی برود.
-از فرزند خود بخواهید در طول روز هر ساعت یکبار به دستشویی برود.
-کودک خود را تشویق کنید که در توالت بیشتر بماند تا تخلیه مثانه‌اش کامل‌تر انجام شود.
https://www.uofmhealth.org/health-library/ta2112
