بیماری پارکینسون (PD) می‌تواند غیر از کف لگن، خیلی از قسمت‌های بدن را تحت تاثیر قرار دهد. اما منظور از عضلات کف لگن چیست؟ اینها گروهی از عضلات در لگن‌اند که به عنوان بنیاد پویای جسم شما عمل می‌کنند.

اختلالات کف لگن می‌تواند شامل مشکلاتی باشد که در مثانه، روده‌ها و عملکرد جنسی بروز کند که کارکردشان از طریق رفلکس‌ها و اعمال ارادی کنترل می‌شود.

رفلکس‌ها نوروژنیک یا غیر حرکتی‌اند و اختلالات کف لگن به دلیل بیماری پارکینسون بیشتر بخش غیر حرکتی مثانه، روده و عملکردهای جنسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مناطقی از مغز که این عملکردها را کنترل می‌کند و تحت تأثیر PD قرار می‌گیرد معمولاً به درمان‌های لوودوپا (درمان نهایی خاص بیماری پارکینسون) پاسخ نمی‌دهد.

اختلال عملکرد کف لگن در پارکینسون

اختلالات رایج کف لگن عبارتند از: بیش فعالی مثانه، ایجاد فوریت ادرار، تکرر ادرار و بی‌اختیاری ادراری. بیدار شدن در نیمه‌شب به دلیل خیس کردن رختخواب (شب ادراری) شایع‌ترین علامت غیرحرکتی گزارش شده به دلیل پارکینسون است که توسط بیش از ۶۰٪  بیماران گزارش شده است.

با این حال، تخلیه ضعیف ادرار هم یکی دیگر از اختلالات رایج است. بنابراین ممکن است احساس کنید که باید مکرراً به توالت بروید، اما وقتی می‌روید، ممکن است مدتی طول بکشد تا بتوانید ادرارتان را تخلیه کنید. یبوست یکی دیگر از مشکلات رایجی است که ممکن است ایجاد شود که بر جذب دارو هم تأثیر می‌گذارد.

عوامل ایجاد اختلال عملکرد کف لگن

چه چیزی باعث این اختلالات می‌شود؟ پاسخ، فقدان همکاری بین اعمال عضلانی بازتابی (مثل انقباض مثانه زمانی که پر می‌شود) و اعمال ارادی ماهیچه‌ها (مثل شل کردن عضلات کف لگن برای تخلیه ادرار) است.

برای اینکه بتوانید بدن خود را به درستی از محتویات مثانه و روده خلاص کنید، بدن شما به رفلکس‌ها و کنترل ارادی کف لگن متکی است.

نحوه مدیریت اختلال عملکرد کف لگن

بنابراین، برای کاهش این بیماری چه می‌توان کرد؟

اول از همه، بدانید که اگر هر یک از این مشکلات را دارید، تنها نیستید!

در مرحله دوم، به پزشک اورولوژیست خود اطلاع دهید. پزشک شما ممکن است از داروهای آنتی کولینرژیک برای مشکلات مثانه، فیبرهای غذایی، ملین‌ها و یک داروی سراتونرژیک برای مشکلات روده؛ و همچنین از یک داروی مهارکننده فسفودی استراز برای مسائل جنسی استفاده کند.

علاوه بر این، برای بهبود عملکرد کف لگن‌تان ممکن است به یک فیزیوتراپ متخصص کف لگن (PT) ارجاع داده شوید چون نشان داده شده که مداخلات مبتنی بر ورزش باعث بهبود بیماری و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا می‌شوند.

همانطور که گفته شد، عملکردهای مثانه، روده و سیستم جنسی به صورت آگاهانه و ناخودآگاه کنترل می‌شوند و تقویت کف لگن می‌تواند به بهینه سازی عملکرد هر کدام کمک کند.

از طریق آموزش بازآموزی عصبی عضلانی، می‌شود اقدامات انعکاسی را با افزایش تحریک مکرر نورون‌ها در مدارشان بهینه کرد تا بدن بتواند با کارآمدترین مسیر سازگار شود. به کمک تمرینات قدرتی، عضلات تحت کنترل ارادی فشار کمتری متحمل می‌شوند و خواص انقباض-آرامشی آنها بهبود می‌یابد.

تمریناتی که باید در خانه انجام دهید

اگر به پزشک متخصص دسترسی نداشته باشید چه؟ در اینجا برای شما یک برنامه پیشرفت کلی با هدف بهبود کنترل عصبی و عضلانی کف لگن ارائه شده است:

• در ابتدا این تمرینات را در حالت خوابیده و با انقباض کف لگن خود به مدت ۲ ثانیه شروع کنید. برای انقباض کف لگن، باید طوری به خودتان فشار بیاورید که انگار می‌خواهید جریان ادرار و حرکت روده‌ها را متوقف کنید. باید کشش عضلات کف لگن خود را به سمت بالا احساس کنید. موقع انجام انقباض، نباید نفس خود را حبس کنید.
• بعد از ۲ ثانیه انقباض خوب، ۴ ثانیه راحت باشید تا آن انقباض کاملاً رها شود. تا جایی که می‌توانید این کار را انجام دهید تا زمانی که متوجه خستگی کف لگن خود شوید.
• هر وقت دیدید که برای ایجاد انقباض به خودتان فشار می‌آورید یا نفستان را حبس می‌کنید، این نشانه پایان یک سِت است. بعضی‌ها، ممکن است پیش از این خستگی، فقط چند بار بتوانند این کار را انجام دهند، و این اشکالی ندارد!
• این ست را ۲ بار در روز انجام دهید تا زمانیکه قبل از خسته شدن ماهیچه‌هایتان، بتوانید در هر ست ۲۰ بار “انقباض به مدت ۲ ثانیه و ۴ ثانیه استراحت” را انجام دهید.
• وقتی که در حالت دراز کشیدن به آن تسلط پیدا کردید، به سمت اجرای آن در حالت نشسته با موقعیت ِبدنیِ کاملا خوب و عمودی کار کنید.

💡 در همین زمینه بخوانید ◀️ همه چیز درباره تمرینات کگل + ویدیوی آموزشی

ممارست برای ورزش بیشتر

هر وقت توانستید یک ست ۲۰ تایی از وضعیت نشسته را دو بار در روز انجام دهید، بعد از آن می‌توانید هر حرکت را به یک انقباض ۵ ثانیه‌ای و استراحت۱۰ ثانیه‌ای (تا ۲۰ بار) در روز افزایش بدهید و این ست را طی روز دو بار تکرار کنید.

همچنین می‌توانید انقباضات سریع خود را در این مرحله اضافه کنید. برای انجام این کار، به سرعت کف لگن خود را سفت کرده و به همان سرعت آن را رها کنید. قبل از سفت کردن مجدد، مطمئن شوید که عضلات را کاملا آزاد کرده باشید. می‌توانید این کار را حدود ۱۰ بار و حداقل دو بار در روز انجام دهید.

بنابراین، برای جمع بندی، شما باید تا ۵ ثانیه سفت کردن/۱۰ ثانیه رهاسازی را برای ۲۰ بار، ۲ بار در روز و انقباضات سریع عضلات را تا ۱۰ بار، به تعداد ۲ بار در روز انجام دهید. توصیه می‌شود در بین مجموعه ست‌های تمرینی روزانه خود فاصله بیاندازید.

امیدوارم این کار برای شما آسان باشد و بتوانید متوجه بهبود عملکرد کف لگن خود شوید!

منبع: Parkinson’s Disease