در بخش اول این مقاله به تعریف بی اختیاری ادرار و همچنین عدم کنترل ادرار در آقایان و خانم ها پرداختیم و در بخش دوم علل بی اختیاری ادراری بررسی شد. ادامه این مقاله به دیگر جنبه های این مشکل اختصاص دارد.
از علائم اصلی OAB، نیاز شدید و ناگهانی به ادرار را می‌توان نام برد طوریکه که اصلا هم قابل کنترل نباشد.
علائم بی‌اختیاری مختلط شامل نشتی و نیاز شدید به دفع ادرار است. این عدم کنترل ادرار حالتی است که چند نوع بی‌اختیاری داشته باشید. بیشتر اوقات، افرادی که بی‌اختیاری مختلط دارند، علائم SUI و OAB را با هم نشان می‌دهند.
تکرر ادرارهای کوچک و نشت‌های مداوم قطره‌ای از علائم اصلی این بی‌اختیاری است. در این وضعیت مثانه قادر به تخلیه نیست و علائم، زمانی خود را نشان می‌دهند که مثانه پر شده باشد. این نوع عدم کنترل ادرار در خانمها کمتر اتفاق می‌افتد، اما افتادگی مثانه، جراحی‌های قبلی مثانه و یا دیابت ممکن است باعث بروز این مشکل شوند. این بیماری در مردان با سابقه مشکلات پروستات یا جراحی بیشتر دیده می‌شود.
دستگاه‌ها و محصولات زیادی وجود دارند که ادرار را جمع‌آوری و در خود نگه می‌دارند و به مدیریت احتباس و عدم کنترل ادرار کمک می کنند. در وضعیت احتباس ادرار، مثانه شما کاملاً خالی نمی‌شود و در حالت بی‌اختیاری ادرار (UI)، شما نشت ادرار دارید و نمی‌توانید آن را کنترل کنید.
محصولات و دستگاه‌های مختلفی می‌توانند به مردان و زنان در هر سنی کمک کنند. برای بعضی افراد، این ابزار تنها راه مدیریت مشکلات مثانه هستند و همچنین به افراد مسن و معلول، آزادی بیشتری می‌دهند.
سوند یک لوله انعطاف پذیر است که در مثانه شما قرار می‌گیرد. یک سوند “ثابت” تمام روز و شب در مثانه شما باقی می‌ماند. دو نوع سوند ثابت وجود دارد. سوندهای فولی در مجرای ادرار قرار می‌گیرند و سوندهای سوپراپیوبیک از طریق یک برش کوچک جراحی در شکم، به بالای استخوان شرمگاه شما می‌روند. در هر دو نوع سوند، یک بالون کوچک لوله را در مثانه شما نگه می‌دارد. هر دوی آنها ادرار را به کیسه‌ای در خارج از بدن تخلیه می‌کنند.
یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی، سوند فولی را در مجرای ادرار قرار می‌دهد. این سوند را می‌توان توسط پرستاران ِمراقبت در منزل مدیریت کرد که به مدت طولانی استفاده شوند. درحالیکه سوند سوپراپیوبیک را یک متخصص اورولوژی با انجام جراحی جزئی در بدن بیمار قرار می‌دهد.
سوند فولی کمتر از ۲ سال باید استفاده شود. اگر برای مدت زمان طولانی به سوند ثابت نیاز دارید، باید نوع سوپراپیوبیک در بدن‌تان کار گذاشته شود. از آنجا که این نوع سوند فقط در مثانه قرار می‌گیرد، خطر رشد باکتری در آن کمتر است (چون هم از واژن و هم از راست روده دور است). این به معنای خطر کمتر عفونت ادراری، به ویژه در زنان است.
تصویر یک سوند فولی
هر دو سوند فولی و ساپراپیوبیک باید حداقل ماهی یکبار تعویض شوند چون با اینکار، خطر ابتلا به عفونت کم می‌شود. هر دو سوند در صورت استفاده طولانی مدت می‌توانند عوارضی ایجاد کنند، از جمله: عفونت مثانه، بیضه‌ها (مردان) و کلیه؛ سنگ مثانه و سرطان مثانه. سوندهای فولی می‌توانند باعث آسیب دائمی مجرای ادرار شوند.
سوندهای فولی و سوپراپیوبیک باید به بالای ران یا قسمت تحتانی شکم چسب‌زده شوند تا در صورت کشیده شدن بطور تصادفی، دچار آسیب نشوند.
سوندها از لاتکس با روکش تفلون یا سیلیکون ساخته می‌شوند و انتخاب آن، به حساسیت فرد و اولویت ِنظر ارائه دهنده خدمات بهداشتی بستگی دارد. برای جلوگیری از عفونت، بعضی از سوندها با آنتی‌بیوتیک پوشانده شده‌اند؛ اینکه آیا این روش موثر است یا نه، جای بحث دارد.
سوندهای داخلی از نظر شکل، اندازه لوله و حالت نوک‌شان متفاوت هستند. اندازه آنها با استفاده از مقیاس فرانسه (Fr) مشخص شده است و اندازه ۱۴ Fr متداول‌ترین ِآنهاست. بعد از قرار دادن سوند در بدن، بالون ِآن باد می‌شود تا از افتادن سوند جلوگیری کند. این بالن معمولاً با حدود ۲ قاشق چای‌خوری آب استریل پر می‌شود.
تصویر یک سوند ساپراپیوبیک
https://www.urologyhealth.org/urology-a-z/u/urinary-incontinence
